คลื่นรักทะเลปรวน

'เขา' เป็นดั่งคลื่นลมแรงและพายุร้าย
ส่วน 'เธอ' เป็นแค่ 'หนูพุกตัวเล็ก' ที่ปรารถนาความปรานีจากเขา


'ภัทรศยา' หรือ 'หนูพุก' สาวแสนธรรมดา ผู้เป็นพนักงานบริษัทซอร์ฟแวร์
ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงไปพร้อมกับงานและงาน
หล่อนลาพักร้อนไปเที่ยวทะเลอย่างมีความสุข
แต่กลับถูกคนร้ายอุ้มไปโยนลงทะเลเพื่อปิดปาก
โดยไม่รู้สาเหตุว่าตนเองไปทำอะไรเอาไว้!

'โรม' หนุ่มผิวเข้มกร้านแดดหุ่นขยี้ใจสาว 'ชาวประมงปริศนา'
ผู้ใช้ชีวิตสงบสุขอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ริมทะเล
ต้องพบเจอกับเรื่องปวดหัว เมื่อหล่อนก้าวเข้ามาในชีวิต
พร้อมปัญหาระดับโลกแตก เมื่อหล่อนเป็นเป้าหมายที่มีคนต้องการเอาชีวิต
เขาจำต้องยื่นมือเข้าไปช่วยอย่างเสียไม่ได้
ภายใต้คลื่นลมร้ายของจิตใจคนและสถานการณ์ที่ร้ายแรงขึ้น

เขาแค่คิดจะช่วยเหลือให้จบๆ ไป ส่วนหล่อนก็ไม่คิดจะให้เขาเดือดร้อน
แต่มารู้ตัวอีกที ทั้งสองหัวใจก็เกาะเกี่ยวกันไว้อย่างแน่นหนา
แม้คลื่นลมแรงของทะเลอันแปรปรวนก็ไม่อาจแยกทั้งสองออกจากกันได้!!


*******************************

“ไอ้พุกมานี่ซิ”

โรมเรียกเสียงห้วน เขาจงใจหยาบคายแบบนั้นเพื่อให้สมจริงกับการตบตาทุกคน ซึ่งภัทรศยาก็ทราบดีว่าเขาแกล้งเรียก แต่ก็อดหมั่นไส้กับท่าทีเป็นเจ้านายของเขาไม่ได้ หญิงสาวจึงลุกจากที่พลางเดินกระฟัดกระเฟียดไปหาเขา

“มีอะไรคะคุณโรม”

หล่อนถามเสียงหวานหยดพร้อมกับรอยยิ้มของหล่อน แต่แล้วก็ต้องหุบปากฉับเมื่อถูกโรมย้อนเข้าให้อย่างแสบๆ คันๆ

“หยุดทำเสียงและท่าทีแบบนี้เสียที เป็นผู้ชายก็ทำให้มันสมกับเป็นผู้ชายหน่อย ถ้าขืนมามารยาแถวนี้ฉันจะจับโยนลงทะเลไปเป็นอาหารปลาเสียเลย”

“ค่ะ...” หล่อนรับคำอย่างเสียไม่ได้

“ไม่ใช่ค่ะ ต้องครับ”

“ฮะ” หล่อนรับคำอีกเลิกแกล้งทำจริตมารยาได้

โรมส่ายหัวอย่างเอือมระอา แล้วแกล้งบอกออกไป

“ค่อยๆ หัดไปก็แล้วกัน จะฮะ จะฮับ หรือครับก็เถอะ แต่อย่ามาค่ะกับฉัน โดยเฉพาะบนเรือของฉันจำไว้ด้วยล่ะ”

“ฮะ...” หล่อนรับคำแล้วจึงถามต่อ “คุณโรมเรียกฉันทำไมเหรอคะ...เอ้ย ฮะ”

“เรียกมาช่วยงานน่ะสิ ไม่เรียกมาช่วยแล้วจะเรียกมาทำแพะอะไร”