แค้นรักมลทินพญามาร

เมื่อเขา (รัก) หมดใจ แต่เธอ (แค้น) หมดใจ บทสรุปสุดท้ายจะเป็นอย่างไร สิ่งใดจะเป็นฝ่ายชนะ ‘ความรัก’ หรือ ‘ความแค้น’
______

พลกฤต โชติกุล ไม่คิดว่าน้องสาวจะโกหกคำโตเพื่อให้เขาทำผิดต่อนางผู้เป็นดวงใจ เพียงเพราะต้องการแย่งชิงคนรักของเธอ ความสุขชั่วข้ามคืนที่เขาได้รับจึงได้ก่อเกิดเป็นความแค้นอันมากล้นแก่หัวใจอีกดวง เปลี่ยนเขาจากรุ่นพี่ที่เคยรู้จักเป็นศัตรูคู่อาฆาตที่เธอจะตามทวงแค้นคืนอย่างสาสม!

“ผมบอกคุณไปแล้วไงว่าจะแต่งก็แต่งไป แต่ผมจะขวางให้ถึงที่สุดและวิธีที่ผมทำได้ก็มีแค่นี้” พลกฤตถอนริมฝีปากออกมา แตะหน้าผากกับหน้าผากเธอ จ้องดวงตาฉ่ำหวานปนขุ่นโกรธด้วยสายตามีความหมาย “พี่แจ๊คไม่มีวันจะปล่อยคุณ แม้คุณจะเป็นของผม แต่พี่แจ๊คจะปล่อยคุณถ้าในท้องของคุณมีลูกของผมนอนอยู่ในนั้น”
“นายมันชั่วร้ายที่สุด” เธอไม่รู้จะสรรค์หาคำด่าไหนมาบริภาษให้เพียงพอแก่ความร้ายกาจของเขาได้อีกแล้ว
“ผมทำได้ทุกอย่าง ถ้าสิ่งนั้นคือการได้คุณกลับมาลินลดา” ต่อให้ต้องฆ่าคน เขาก็คิดว่าสุดท้ายเขาก็ต้องทำมันได้ ถ้าสิ่งนั้นคือสิ่งสุดท้ายที่เขาจะทำได้เพื่อให้ได้เธอคืนมา “กินข้าวซะ เราต้องใช้กำลังอีกเยอะเพื่อทำลูกของเรา”
“ไอ้พลกฤตบ้า! ไอ้พลกฤตทุเรศ! ฉันไม่กิน! ฉันไม่ทำอะไรทั้งนั้นกับนาย! ฉันจะกลับบ้าน” ลินลดากระหน่ำกำปั้นใส่อกเขา พลกฤตไม่ห้ามด้วยการปัดป้อง ทว่าเขาทำมันด้วยคำพูด
“ผมรักคุณนะลิน ผมพร้อมจะทำให้คุณทุกอย่างยกเว้นแค่ปล่อยคุณไป แต่ถ้าคุณจะไปจริงๆ โดยที่ผมไม่ยินยอม มันก็มีแค่วิธีเดียวเท่านั้น...คือฆ่าผมให้ตายซะ”
“อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ” กำปั้นน้อยหยุดลง เปลี่ยนเป็นกำกันแน่นอย่างหมายหมาด
“ผมรู้ว่าคุณกล้าที่รัก เพราะคุณเกลียดผม แต่ผมก็รู้ว่าคุณจะไม่ทำ ถ้าในท้องของคุณมีลูกของเรา คุณไม่อยากให้ลูกกำพร้าพ่อหรอก ผมรู้” น้ำคำเหมือนเขากำลังยียวนเธอชัดๆ ทว่าน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเศร้าของการถูกเกลียดชัง
“เลิกพูดเรื่องลูกสักทีได้ไหม มันไม่มีวันเกิดขึ้นหรอก”
“มีสิ ผมกำลังจะทำให้คุณเห็นอยู่นี่ไง” และเขาไม่ได้ล้อเล่น เขาจะทำจริงๆ “กินข้าวซะ ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจจากการทำลูกกับคุณในฐานะเจ้าสาวเป็นเชลย ซึ่งลูกของเราคงไม่ชอบใจนัก”
“ฉันจะหนี คอยดูนะ...ฉันจะหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้”
“ผมก็จะไม่ยอมให้คุณหนี ไม่ยอมให้คุณหนีออกไปได้เหมือนกัน”
“ฉันเกลียดนาย!”
“แต่ผมรักคุณ!”