Breath ลมหายใจในฤดูรัก

กลิ่นฉุนๆ ของบุหรี่ราคาถูกผสมกับกลิ่นจากท่อไอเสียรถยนต์ ทำเอาเด็กหนุ่มผมสั้นเกรียนสีของเส้นผมเป็นสีน้ำตาลอ่อนอย่างธรรมชาติให้มาพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นอย่างลำบาก รู้สึกปั่นป่วนในท้อง เป็นครั้งแรกที่เขาเดินทางมาจากบ้านเกิดแสนไกล หนทางที่มาช่างเหมือนกับนั่งอยู่ในเรือลำน้อยที่ พยายามพายสู้คลื่นลูกใหญ่อยู่กลางทะเลที่มืดมิด มีเพียงเสียงคำรามของเมฆฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่ง และแสงแปลบปลาบเท่านั้น ทว่าทุกครั้งที่พยายามเพ่งมอง เขาจะมองเห็นพระจันทร์ครึ่งดวงลอยเด่นอยู่ตรงหน้า

เด็กหนุ่มตัวสั่นสะท้านเพราะพิษไข้และไอหนาว แอร์เก่าๆ ของรถบรรทุกขนาดสิบล้อที่เด็กหนุ่มขออาศัยเดินทางมาด้วยมีเสียงดังครางตลอดเวลา ถึงแม้เวลานี้เม็ดฝนจะทิ้งตัวลงอย่างหนัก แต่คนขับที่กุมพวงมาลัยรถอยู่ก็ยังฮัมเพลงลูกทุ่งสบายอารมณ์ราวกับคุ้นชินสภาพทางที่ลัดเลาะภูเขา เด็กหนุ่มเผลอลอบมองคนข้าง ๆ เห็นหนวดเครารุงรังรอบวงปากกระดุกกระดิกได้เอง ก็ต้องหลบตาวูบกับความคิดประหลาดของตน บางจังหวะของการเดินทาง เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนมองเห็นตัวเองนั่งในเรือลำน้อยที่ถูกคลื่นใหญ่โยนตัวขึ้นสูงจนแทบจะเอื้อมมือคว้าดาวบนฟ้าได้และบางครั้งก็รู้สึกเหมือนถูกโยนลงในหุบเหวลึกเกินหยั่ง

“ไอ้หนู…เมารถรึ…ทนเอาหน่อย จะเข้าตัวเมืองแล้ว”