กำราบรักร้าย

เมื่อต้องเลือกระหว่าง ลลนาผู้หญิงอ่อนหวานกับ ลลดาผู้หญิงร้ายกาจ แน่นอนว่า อชิระเลือกคนแรก แต่โชคชะตากลับเล่นตลก ผู้หญิงที่ได้นอนเคียงข้างเขากลับเป็น ลลดา! ที่เขาเกลียดชิงชังเธอนัก

******************************************************

สวย…ผู้หญิงคนนี้สวยมาก พอจับแต่งองค์ทรงเครื่อง เติมสีสันลงบนใบหน้า เธอก็สามารถสลัดภาพนางยักษ์นางมาร กลายเป็นนางฟ้าได้ดีเลยทีเดียว เสียอยู่อย่างคือไม่ยิ้ม และดูท่าทางจะรังเกียจเขานักหนา ขนาดขึ้นมานอนเคียงข้างอยู่บนเตียงทำพิธีส่งตัวเข้าหอ ยังคอยรักษาระยะห่าง

“มองหน้าหาเรื่องหรือไง” ลลดาทนถูกจ้องหน้าไม่ไหว เลยตัดสินใจกระซิบเสียงเหี้ยมพร้อมหยิกเขาไปหนึ่งหมับ “ไอ้บ้า”

อชิระถึงกับกลอกตาขึ้นฟ้าอย่างระอา สวรรค์หนอสวรรค์สร้างสิ่งสวยงามแบบนี้ขึ้นมา แล้วเหตุใดต้องใส่ความร้ายกาจลงมาด้วย เสียดายของเหลือเกิน นี่สินะที่เขาเรียกสวยแต่รูปจูบไม่หอม

และทันทีที่ผู้ใหญ่ก้าวออกไป ร่างเล็กมีน้ำมีนวลของเจ้าสาวก็ลุกพรวดลงจากเตียงอารมณ์หงุดหงิดที่เก็บมาทั้งวัน ถูกระบายออกด้วยการโยนข้าวของส่วนตัวลงบนโต๊ะแป้ง แล้วนั่งเช็ดๆ ถูๆ ใบหน้า ในขณะที่อชิระยังนอนเอามือประสานกันไว้ที่ท้ายทอยอยู่บนเตียงที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบ

“ชุดบ้า!”

เสียงตวาดเกรี้ยวกราด ทำให้เขาต้องหันไปมอง แล้วก็พบกับ หญิงสาวในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่น่าดู แปลงร่างเร็วเสียจนเขาตกตะลึง แม่คุณเล่นดึงกิ๊บออกจากศีรษะไปหมด ทรงผมสวยๆ เลยพังทลาย ใบหน้าก็ถูกเช็ดจนสะอาดในระดับหนึ่ง กลับกลายมาเป็นนางยักษ์อย่างเดิม และตอนนี้ก็กำลังมีปัญหากับชุดแต่งงาน คนอะไรดูท่าจะทะเลาะได้กับทุกอย่างเลย

“เฮ้ย! มันแพง!”

อชิระถึงกับเสียงดังลั่น เพราะแม่คุณคว้าเอากรรไกรตัดเล็บ ซึ่งมีมีดพับเล็กๆ มากรีดชุดตัวเอง ซึ่งเป็นชุดเช่า ไม่ได้ซื้อหรือตัดเอง แถมเป็นร้านที่อาสาวของเขาสนิทสนม ถ้าเกิดชุดพังขึ้นมา คงน่าละอายมาก ดังนั้นจึงต้องลุกมาแย่งมีดจากเธอ แล้วจัดการรูดซิปข้างหลังครั้งเดียวลงจนสุดทาง เห็นสะโพกกลมกลึงในชั้นในลูกไม้สีขาวแล้วสะดุ้ง

‘ไอ้ห่าแซค อย่ามอง’

“จะไปไหนน่ะ”

“ไปกินเหล้า” เห็นสะโพกเธอขนาดนั้น จะให้เขาทนอยู่ได้อย่างไร เขากลัวจะห้ามใจไม่ให้แตะต้องเธอไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุอันใด ก็ไม่ควรถลำไปกับเสน่ห์เย้ายวนของเรือนร่างอวบอิ่มนั่น

“เขาห้ามบ่าวสาวออกจากห้องหอก่อนรุ่งเช้า”

“ประเพณีต่างๆ มันมีข้อยกเว้นเสมอนั่นแหละ เพื่อนรออยู่ข้างล่างตั้งเยอะ จะให้นอนสบายไม่ลงไปดูแลได้อย่างไร อีกอย่างนี่มันยุคสมัยไหนแล้วเดี๋ยวเราก็หย่ากันนี่ จะสนใจทำไม”

“ฉันไม่ให้ไป”

“มีสิทธิ์อะไร ก็แค่เมียที่ได้มาแบบไม่เต็มใจ คุณไม่มีค่ามีราคามาต่อรองหรือบังคับอะไรทั้งนั้นหรอกลดา”