เมียรักจอมมาร

“ก็รีบๆ จูบแล้วก็กอดซะสิ และถ้าพอใจแล้วละก็ ช่วยไปนอนอยู่ข้างๆ อย่ามายุ่งย่ามกับเนื้อตัวฉันอีก” แว้ดออกมาเสียงขุ่นเขียว พลางหลับตาปี๋ ไม่ขอรับรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้น
เห็นอาการของคนตัวเล็กแล้ว เจ้าพ่อโรงแรมถึงกับคลี่ยิ้มร้ายกาจ รีบเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ปล่อยลมหายใจร้อนๆ รวยรินชิดปลายจมูกเชิดรั้น ก่อนจะทาบทับปากหยักบดเคล้ากลีบปากอิ่ม ค่อยๆ คลุกเคล้าบดเบียดละเลียดความหอมหวานปานน้ำผึ้งกลืนกินสู่อุ้งปากอย่างช้าๆ ละเมียดละไม
ใช้เวลาดื่มด่ำกับปากนุ่มอยู่นานนับห้านาที จึงผละออกปล่อยให้หญิงสาวได้หายใจหายคอ จากนั้นก็เคลื่อนจูบลงมาที่ข้างแก้ม ขณะกำลังไต่ระดับลงซอกคอ คนตัวเล็กก็ยกมือผลักดันให้ออกห่างเสียก่อน
“เดี๋ยวๆ นายจะทำอะไรน่ะ”
พัณณิตาพยายามบังคับจังหวะลมหายใจตัวเองให้เป็นปกติ เพราะเมื่อครู่ฤทธิ์จูบของเขาทำเอาเธออ่อนระโหยโรยแรง แทบขาดใจตายอยู่รอมร่อ
“ถอยไปห่างๆ เลยนะ” สั่งเขาแล้วถลึงตาใส่
“ถอยได้ไง ยังจูบไม่เสร็จเลย” ชายหนุ่มตอบด้วยดวงตาใสซื่อ “ยังเหลืออีกเยอะเชียว”
“ก็นายจูบไปแล้วนี่ รู้ไหมว่าปากฉันเจ็บหมดแล้วเนี่ย”
“ผมบอกคุณหรือไงว่าจะจูบแค่ปาก”