SET เจ้าสาวล้านนา ( คุณอาอ้อนรัก + พิศวาสผลาญใจ + เจ้าสาวของจอมโจร )

SET เจ้าสาวล้านนา ประกอบด้วย
คุณอาอ้อนรัก
พิศวาสผลาญใจ
เจ้าสาวของจอมโจร

++++คุณอาอ้อนรัก++++

เธอถอดเสื้อยืดออกเปิดเปลือยหน้าอกคู่สวยให้ประจักษ์แก่สายตาของชายหนุ่ม “อาน่านอยากเห็นดาวขาดใจตายหรือคะ” เธอก้าวเข้าหาอาหนุ่มอีกครั้ง ในขณะที่เขาไม่ได้หลบหรือถอยหนีนั่นเพราะเขาก้าวเท้าไม่ออก ยืนแข็งเป็นหินประหนึ่งถูกแม่มดเจ้าเสน่ห์ร่ายมนตร์ให้ตะลึงงัน

“ได้โปรด...มีอาน่านคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยดาวได้” เธอจับมือของเขามากุมไว้ก่อนจะยกมือหนามาวางบนหน้าอกอวบอิ่มของตน

“อา...” พ่อเลี้ยงรู้สึกเหมือนกับจมลงไปในห้วงมหาสมุทรที่แสนเชี่ยวกราก เขาไม่มีทางตะเกียกตะกายหนีคลื่นแห่งความเสน่หาไปได้ มีแต่จะถูกมันกลืนกินเข้าไปทั้งตัวและจิตวิญญาณ

“ดาวรู้ใช่มั้ยว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป”




++++พิศวาสผลาญใจ++++

“จะห่มผ้าเช็ดตัวทำไม”

“เอ่อ...คือ” จอมขวัญไม่รู้จะบอกชายหนุ่มอย่างไร ว่าชุดนอนของเธอมันล่อเสือสิงห์กระทิงแรดเสียเหลือเกิน “ชุดนอนไม่สุภาพค่ะ เลยคิดว่าควรจะคลุมผ้าเช็ดตัวไว้”

“เห็นฉันเป็นไอ้หื่นที่จ้องจะปล้ำเธอหรือไง ฉันไม่คิดรังแกคนป่วยหรอก ไว้รอเธอหายดีเมื่อไหร่เราค่อยว่ากัน” เขายักยิ้มที่มุมปากก่อนจะพยักหน้าราวกับสั่งกำชับให้เธอเอาผ้าเช็ดตัวออก

“ค่ะ” จอมขวัญจำต้องทำตามอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง เธอหันหลังเดินไปที่ราวไม้แขวนผ้าเช็ดตัว แล้วปลดผ้าเช็ดตัวออกจากเรือนกายแขวนไว้

อัศวินถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นชุดนอนสีขาวเนื้อบางเบาวาบหวิว เห็นกางเกงชั้นในลูกไม้สีขาวปิดสะโพกงามงอนเอาไว้ สูงขึ้นไปเป็นเอวคอดกิ่วและแผ่นหลังนวลเนียน ชุดนอนไม่สุภาพตามที่ได้บอกกับเขานั้นสั้นเพียงแค่ปิดสะโพกไว้อย่างหมิ่นเหม่เท่านั้น

โอเค! เขายังพอทนไหว เขาเห็นผู้หญิงเซ็กซี่มาไม่น้อย นอนเปลือยกายยั่วยวนเขาก็ยังมี แล้วเขาจะกลัวอะไรกับภรรยาตัวเองที่สวมทั้งบราเซียร์และกางเกงชั้นในครบ แต่แล้วเขาก็ต้องปัดความคิดเหล่านั้นทิ้งไปเมื่อหญิงสาวหันหน้ากลับมา แล้วค่อยๆ สาวเท้ามาที่เตียงด้วยท่าทางเอียงอาย

‘นี่มันนางฟ้าชัดๆ’

อัศวินแสร้งทำเป็นเบือนหน้ามองไปทางอื่น เพราะกลัวว่าตนเองจะอดใจไม่ไหว เผลอรังแกเธอจนล้มป่วยไปอีก แต่ดูเหมือนว่าพอตาไม่ดูแต่หูกลับเงี่ยฟัง เมื่อเธอเดินมาหยุดยืนข้างเตียงแล้วล้มตัวลงนอนข้างเขา หัวใจดวงโตๆ ก็เต้นไม่เป็นจังหวะ สมองสองซีกแบ่งแยกออกเป็นสองความคิด

ด้านมืดตะโกนบอกเขาว่า ‘จะอะไรกันนักหนา จ่ายเงินไปไม่ใช่น้อยนายควรจะตักตวงความสุขจากเธอเสียให้เต็มที่ ไม่เห็นต้องมานั่งเป็นห่วงเป็นใยความรู้สึกของเธอเลย เธอก็แค่เป็นภรรยาชั่วคราวอีกไม่นานนายก็เบื่ออย่างที่เคยเบื่อผู้หญิงคนอื่นๆ’

ทว่าด้านสว่างกลับแย้งขึ้น ‘นายก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าเธอบอบบางเสียยิ่งกว่าแก้วเจียระไน ถ้านายรังแกเธอแล้วเธออาการแย่กว่าเดิมขึ้นมาจะทำยังไง สู้อดเปรี้ยวไว้กินหวานไม่ดีกว่าหรือไง รอให้เธอสุกงอมพร้อมที่จะตกเป็นของนายมันย่อมดีกว่าอยู่แล้ว’

“พี่อัฐคะ จะให้ปิดไฟเลยมั้ยคะ”

อัศวินหลุดออกจากภวังค์ความคิด หันมามองคนตัวเล็กที่นอนห่มผ้าห่มปิดบังเรือนกายงดงามจนมิดถึงคอ นั่นล่ะเขาถึงค่อยรู้สึกหายใจได้ทั่วท้อง “อือ...” เขาตอบพลางหลับตาลงคล้ายจะนอน ทว่าเมื่อไฟปิดลงคนตัวเล็กนอนยุกยิกขยับไปมาอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่เธอจะนิ่งเงียบมีเพียงลมหายใจที่เข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเธอหลับลึกปล่อยให้เขาที่แกล้งหลับไปตั้งแต่แรกนอนตาค้างมองเพดาน

ให้ตายเถอะ! เขานอนไม่หลับ!

สมองและร่างกายตื่นตัวเต็มที่ ภาพหญิงสาวในชุดนอนวาบหวิวยังคงติดตาไม่จางหาย นี่มันเรื่องอะไรกัน! ทำราวกับว่าเขาเป็นเด็กหนุ่มเพิ่งริลองใกล้ชิดผู้หญิงเสียอย่างนั้น แม้เขาจะทำงานอยู่ในไร่ในสวนแต่เขาไม่เคยอดอยากปากแห้งเรื่องผู้หญิง จะสาวไทยหรือสาวต่างชาติเขาก็เคยลิ้มชิมรสมาหมดแล้ว แต่ทำไม...

ทำไมเขาถึงได้ต้องการผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่แทบไม่มีจริตมารยายั่วยวนอะไรเลยสักอย่างเดียว เธอดูอ่อนหวาน ขี้กลัว และบอบบาง ทว่าเขากลับต้องการเธอ คิดถึงริมฝีปากรสน้ำผึ้งยวนเย้า คิดถึงเนื้อตัวนุ่มนิ่มที่เขามีโอกาสได้สัมผัส

ให้ตายเถอะ! เขาไม่สามารถควบคุมร่างกายได้เลย

คนตัวเล็กพลิกตัวนอนตะแคงหันมาทางเขา เธอนอนดิ้นจนผ้าห่มเลื่อนหลุดไปอยู่ปลายเท้า เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งประจักษ์แก่สายตาคม ซึ่งแน่นอน...เขาจ้องมองแทบไม่วางตา ทันทีที่เธอยกเรียวขาขึ้นพาดหมอนข้าง อันเป็นกำแพงเพียงชิ้นเดียวที่กั้นระหว่างเธอกับเขาเอาไว้

เขาอยากจะกระชากหมอนข้างออก แล้วแทรกตัวเองไปให้เธอเกยก่าย อยากให้เรียวขาคู่สวยของเธอเกี่ยวกระหวัดรัดรอบเอวสอบของเขาเอาไว้ แต่ก็ได้แค่คิด...

‘อดใจไว้ไอ้อัฐ...อดใจไว้’



++++เจ้าสาวของจอมโจร++++

“คุณอย่าทำอะไรบ้าๆนะ ปล่อยฉัน”
หญิงสาวพยายามผลักไส แต่กลับต้องผวาเฮือกเมื่อเขากดริมฝีปากลงบนอกอิ่ม
ตวัดปลายลิ้นจนเธอถึงกับตัวชาวาบ
“จะเล่นตัวไปทำไมแก้วมุกดา ผู้หญิงอย่างเธอน่าจะชอบเรื่องพรรค์นี้ไม่ใช่เหรอ”
“ฉันยอมผู้ชายทั้งโลก ยกเว้นคุณ เพราะฉันเกลียดคุณ จำไว้เลยนะพ่อเลี้ยงอินทัช ฉันเกลียดคุณ!” หญิงสาวผงกศีรษะขึ้นแล้วกระแทกปลายคางของอีกฝ่ายเต็มแรง
“โอ๊ย!”
พ่อเลี้ยงหนุ่มกุมคางเอาไว้ด้วยความเจ็บ จังหวะนั้นแก้วมุกดาผลักเขาออกจากการคร่อมทับบนตัวเธอ รวบผ้าถุงเตรียมจะวิ่งหนี แต่ช้ากว่าชายหนุ่มที่ตั้งหลักได้เร็วกว่า กอดร่างบางไว้จากทางด้านหลัง หญิงสาวใช้ศอกหมายจะกระทุ้งท้องอีกฝ่าย แต่เขาหลบได้ทัน แล้วจับร่างบางทุ่มลงบนฟูกนอน
แก้วมุกดาจุกจนน้ำตาเล็ด นอนคว่ำหน้าบนที่นอนโดยมีชายหนุ่มคร่อมทับเอาไว้อีกที
“เก่งนี่ พยศแบบนี้ฉันชักชอบเสียแล้วสิ”