ร้อยรวงใจ [The Agrarian]

มือที่ปิดปากเธออยู่ถูกปล่อยออก แล้วเขาก็มองหน้าอีกฝ่ายที่ตกใจกลัวว่าจะมีคนเห็นไม่แพ้กับเขาเลย บรรยากาศรอบๆ ตัวของทั้งสองนั้นเงียบสงบ มีเพียงเสียงน้ำที่ไหลกระทบกับฝั่งไปมา ปลาซิวว่ายมาเป็นฝูงพากันกระโดดขึ้นเหนือน้ำ เมื่อมีศัตรูไล่งับพวกมัน มืออีกข้างของเขาละจากเอวคอดที่รั้งร่างเธอไว้ไม่ให้จมน้ำแต่แรก แล้วก็ยกไปเชยคางมนให้เงยขึ้นไปมองเขา

ใบหน้าขาวนวลเนียนของเธอในเวลานี้ช่างน่ามองเป็นที่สุด ดวงตากลมโตถอดแบบแม่มายังไงยังงั้น ขนตาดกดำที่เปียกน้ำอยู่ตอนนี้ขยับขึ้นลงไม่แพ้จังหวะการเต้นของหัวใจ มือน้อยๆ ที่ใช้เกาะบ่าเขาไว้ด้วยความกลัวสร้างความอบอุ่นให้เขาอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วเขาก็รั้งร่างบอบบางของเธอเข้ามากอดแนบชิดกับร่างเขาในที่สุด ริมฝีปากที่ตอนนี้เริ่มจะเย็น ถูกริมฝีปากอุ่นของเขาค่อยๆ ปิดลงไปด้วยความตั้งใจ

หญิงสาวอยากจะร้องห้ามปรามแต่ก็ร้องไม่ออก มืออีกข้างเกาะไหล่เขาเอาไว้เพราะกลัวจมน้ำก็ไม่ยอมปล่อยไปไหน ส่วนอีกข้างก็อยากจะทุบไปที่ไหล่ของเขาแต่มันไม่ยอมขยับเลย เพราะรสสัมผัสอ่อนหวานที่เขากำลังมอบให้ในตอนนี้ มันเหมือนคอยห้ามไว้ว่าไม่ให้ขัดขืนเขาแต่อย่างใด มิหนำซ้ำจูบนุ่มนวล และเนิ่นนานของเขา ทำให้เธอนั้นเผลอยกมือไปโอบกอดที่ต้นคอเขาไว้อย่างลืมตัว

แขนทั้งสองข้างของเขาค่อยๆ กระชับร่างเธอให้แนบไปกับอกกว้างยิ่งขึ้น น้ำอยู่รอบกายอาจจะทำให้เธอเหน็บหนาวขึ้นมาบ้าง แต่แผ่นอกของเขานั้นสร้างความอบอุ่นให้เธอได้อย่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก เขมินท์เองก็บอกตัวเองไม่ได้ว่าตอนนี้เขารู้สึกเป็นสุขแค่ไหน ที่ได้โอบรัดร่างบางๆ ไว้ในอ้อมกอด มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เลยจริงๆ ที่เขาจะฝืนตัวเองไม่ให้ทำแบบนี้กับเธอ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร