เล่ห์รักภวินท์

รยา...พี่ธารคนสวยที่อกหักจากแฟนหนุ่มที่เป็นเกย์ กำลังจะโชคดีได้รับของขวัญเป็นสัตว์สองเท้า (หรือ...เอ๊ะ จะเป็นสัตว์ปีกกันแน่นะ) ที่ทั้งเจ้าเล่ห์แถมเจ้าเสน่ห์โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ภวินท์...นกจิ๊บหนุ่มหล่อที่ต้องตกกระไดพลอยโจร ถูกลดอายุเป็นเด็ก 19 โดยไม่รู้ตัว แต่...จะให้เขาอายุเท่าไหร่ก็ได้ ขออย่างเดียว ขอได้ร่วมชายคากับพี่ธารของเขาก็พอ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“พี่ธารจะรีบไปไหนครับ” คนที่ถูกเรียกไม่ได้สะทกสะท้านเขารีบลุกตามติด ยืนซ้อนหลังคนที่แม้แต่จะทรงตัวให้ยืนตรงก็ยังยาก เขากระตุกผ้านวมแรงๆ หมุนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากัน จับบ่าเล็กของคนที่คอยบิดหนี ค่อยๆ ก้มลงต่ำ
“อย่า...” รยาเบือนหน้าไปอีกทาง
“ไม่ก็ไม่ครับ” ภวินท์เชื่อฟังอย่างว่าง่าย ก่อนจะชี้ไปบนรอยกัดเหนือราวนมตนเองให้อีกฝ่ายมองตาม “พี่ธารตีตราผมไว้แล้วเมื่อคืน ตอนนี้ผมเป็นคนของพี่แล้วนะครับ” เขากระพริบตาปริบๆ เมื่อสบตากลมโตที่เบิกค้างพร้อมกับปากที่อ้ากว้างแบบหุบไม่ลง
“ฉัน...เราไม่ได้ทำเรื่องบ้าๆ กันใช่ไหมเมื่อคืน” รยาแน่ใจว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แล้วเมื่อเห็นรอยข่วนกลางหลังของคนข้างกาย ความมั่นใจทั้งหลายก็ทลายกลายเป็นศูนย์
ภวินท์ไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแต่ยิ้มอย่างเอียงอาย
“ตอบสิ ไอ้เด็กบ้า!” รยาเริ่มเครียด เมื่อมองคนที่เอาแต่บิดไปมาทั้งๆ ที่สวมเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น
ซิคแพคของไอ้เด็กบ้ามันเป็นลอนสวยดีจัง หัวนมสีชมพูตัดกับผิวขาวๆ ของมัน ทำให้เธอหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
“ว่าไง!?”
“เราไม่ได้ทำเรื่องบ้าๆ...”
รยาเป่าลมออกจากปากด้วยความโล่งใจ แต่แล้ววินาทีต่อมาก็ต้องกลับมาหน้าซีดอีกครั้ง
“แต่เป็นพี่ธารที่ทำรอยบนตัวผม” ภวินท์ส่งยิ้มแป้นอันเป็นเอกลักษณ์ออกไป
รยาตาโตอีกครั้งเธอพึ่งสังเกตว่าไอ้เด็กตรงหน้ามันไม่ได้ใส่ซื่ออย่างที่มันสร้างภาพเมื่อคืน และจริงๆ แล้วมันกำลังทิ้งสายตายั่วยวนอ่อยเหยื่ออย่างเธออยู่
“ฉัน...พี่ขอโทษแล้วกัน” เธอมองรอยฟันของตัวเองอย่างลุแก่โทษ สุธาวีเองก็เคยบอกว่าเธอนอนดิ้นและกัดฟันเหมือนมีเรื่องทุกข์ในใจ แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะถึงกับระบายมันด้วยการกัดคนที่นอนข้างกาย
“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับเพราะผมเองก็...”
“ก็อะไร!?” เธอตวาดอย่างเหลืออดเมื่อเห็นท่าทีอ้อยอิ่งของอีกฝ่าย
“เพราะผมก็ทิ้งรอยเอาไว้บนตัวพี่ธารเหมือนกัน”