อเวจีขยี้สวาท

เมื่อว่าที่เจ้าสาวเฮงซวยบังอาจหนีไปในวันก่อนแต่งงาน วูล์ฟ แอนเดอร์ตัน อภิมหาเศรษฐีรูปงาม ผู้แสนเย่อหยิ่ง ทระนงตน ดุดัน ถึงลูกถึงคน และเฉียบขาดสุดขั้ว จึงคลุ้มคลั่งประหนึ่งพญามัจจุราชที่หลุดออกมาจากขุมอเวจี เเละเลือกที่จะเเก้หน้าด้วยการคว้า ‘นางซินก้นครัว’ ผู้แสนอาภัพอย่าง มะลิร้อย สร้อยมาลา เด็กสาววัยกำดัดที่ดูท่าว่าจะทั้งหัวอ่อนเเละนุ่มนิ่ม ซึ่งลูกหนี้ของเขายัดเยียดให้มาเข้าพิธีวิวาห์เเทน
เมื่อไม่รักเขาจึงปฏิบัติกับ ‘เจ้าสาวสำรอง’ เยี่ยงขยะไร้ค่า เเละจำกัดสถานะให้เธอเป็นเเค่เมียบำเรอ! ที่มีหน้าที่ดีดเด้ง ดิ้นพล่าน และร้องครวญครางรองรับการขยี้สวาทด้วยลีลารักอันเร่าร้อน ดุดัน เเละดิบเถื่อน ทุกที่! ทุกเวลา! หากเเต่พ่อหนุ่มจอมยโสกลับไม่ได้เตรียมรับมือกับความน่ารัก ความไร้เดียงสา เเละความพยศเหลือร้ายของ ‘เมียเด็ก’ ผู้ดื้อเงียบ ที่เขาคิดเสมอมาว่าเธอนั้นหน่อมเเน้มไม่ทันคน เเถมพอรู้ตัวอีกทีเขาก็เกิดอาการน้ำลายสอ 'อยากกินเด็ก’ ตลอดเวลาจนน่าโมโห!

“จะมัวยืนกระมิดกระเมี้ยนอีกนานไหม แก้ผ้าแล้วมาขึ้นเตียง!” คนที่เปลือยท่อนบนนั่งพิงพนักหัวเตียงเล็กๆ ในห้องนอนโกโรโกโสและคับแคบเท่าแมวดิ้นตายออกคำสั่งเสียงเข้มเจือดุดัน จนแม่สาวน้อยซึ่งยืนกุมมือก้มหน้างุดอยู่บริเวณปลายเตียงถึงกับสะดุ้งเฮือก เม้มกลีบปากสีชมพูแดงจนเกือบเป็นเส้นตรง
“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะมะลิร้อย” อภิมหาเศรษฐีจอมยโสเค้นเสียงดุกระด้างลอดไรฟัน
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ได้โปรดเถอะ” สาวน้อยวิงวอนเสียงเครือ เนื้อตัวสั่นเทา ดวงตาแดงก่ำ
“แค่ผัวจะ ‘เอา’ ทำไมต้องทำท่าบีบน้ำตาด้วย” เขาเอ็ดตะโรอย่างนึกรำคาญ
“กะ…ก็ฉันกลัวนี่คะ คุณเอ่อ…ตัวใหญ่จะตาย”
“ถ้ามันสามารถเข้าไปในปากให้เธอดูดอมได้ มันจะไปยากอะไรกับอีแค่ยัดเข้าไปสอดเสียบในร่างกายเธอ” วาจาโจ๋งครึ่มที่หลุดออกมาจากปากหยักทำให้คนฟังหน้าแดงแจ๋ พานนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ซึ่งผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีบังคับแกมขู่เข็ญให้เธอทำเรื่องน่ากระดากอายกับร่างกายเขา เพื่อแลกกับการที่เขาจะไม่ร่วมรักกับเธอ
“เอ่อ…เอาไว้วันหลังไม่ได้เหรอคะ ฉะ…ฉันยังไม่พร้อม”
“หุบปาก! แก้ผ้าแล้วมาขึ้นเตียง” ท้ายประโยควูล์ฟกดเสียงต่ำออกคำสั่งอีกครา