พรานล่าเนื้อ

นายผมเหรอครับ...เป็นนายพราน ล่าสัตว์เป็นอาชีพ ถ้าใครอยากได้เนื้ออะไรสั่งนายผมได้ นายผมหาได้หมด ยกเว้นหนึ่งอย่างที่ไม่รับ นายผมหวงมาก จะเก็บไว้กินเอง เนี้อไม่ค่อยเยอะแต่แซ่บ ...
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
“นายครับ ถ้าไม่กินให้ผมก็ได้ กำลังอยากหาลูกอม อมอยู่พอดีเลย”
จ่าจ้อนที่เห็นนายนั่งจ้องอมยิ้ม ไม่พูดไม่จา แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ตั้งแต่ออกจากโรงแรมคุณพิจิตรแล้ว จนจะเข้าเขตหัวหินนายยังไม่เลิกจ้องอีก
“แหม...แค่เขาให้อมยิ้มอันเดียว ดีใจยังกับพระให้ฤกษ์แต่งงานมาซะงั้น นี่ถ้าเขาตกลงเป็นแฟนนายไม่ช็อคตายไปเลยรึ”
พิพากษ์เก็บอมยิ้มใส่กระเป๋าเสื้อ ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ว่าลูกน้องแซวอะไร...นั่งอมยิ้มมองออกไปนอกรถอย่างคนอารมณ์ดี...ทั้งที่ฝนตกหนักอย่างกับพายุ รถวิ่งแทบไม่ได้
เด็กบ้า... เดี๋ยวนี้หัดถึงเนื้อถึงตัวผู้ชาย... หน้าตาจิ้มลิ้มซะขนาดนั้นใครเขาจะกลัว... ที่ถอยเพราะไม่อยากให้...หน้าอกเล็กๆ นั่นแบนเสียรูปทรงต่างหากล่ะ...