ดวงใจสี่ทิศ

“สนใจไปดูครูภีมใส่บิกินี่กับผมมั้ยครับ”
“ไม่ล่ะ คิดว่าใส่ชุดว่ายน้ำมายั่วแล้วฉันจะกระโจนใส่ล่ะก็คิดผิดแล้วล่ะ” ประโยคหลังฝากลมฝากฟ้าไปถึงคนที่น้องชายกำลังเอ่ยถึง ภาสกรยิ้มแป้นก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูคล้ายกำลังเป็นการเป็นงานที่สุด
“ถ้าอย่างนั้นหากคุณใหญ่ไม่เอา คนนี้ผมขอนะ”
“เรื่องสิ” ประโยคของ่ายๆ ของคนเป็นน้องได้รับเป็นประโยคตอบกลับรวดเร็วปานกัน และนั่นก็ทำให้ภาสกรถึงกับหัวเราะร่าขณะที่สี่ทิศรู้สึกตัวเองตกลงไปในหลุมที่น้องชายขุดไว้อย่างจัง “ฉันไม่คุยกับนายแล้ว”
สรรพนามเปลี่ยนไปตามอารมณ์ที่น้องชายรู้ดีว่าตอนนี้พี่ชายกำลังอายสุดขีด สี่ทิศยืนหมุนซ้ายหมุนขวาทำอะไรไม่ถูก ภาสกรขยับเข้าไปใกล้และเอ่ยแซวยิ้มๆ “เอาน่าครับคุณใหญ่แค่ไปดูเอง หากหุ่นไม่ผ่าน หน้าอกไม่ไหว สะโพกไม่ผาย คุณใหญ่ค่อยโยนมาให้ผมก็ได้”
พูดจบก็ลากพี่ชายไปยังทิศทางที่มาของเสียงหัวเราะใสของเด็กๆ และผู้ใหญ่ในบ้านทันที และเมื่อมาถึงสองหนุ่มก็ยืนนิ่งราวกับถูกมนต์สะกด ภาพหญิงสาวในชุดว่ายน้ำบิกินี่สีฟ้าสดใส ชิ้นบนอวดเนินอกอิ่มขาวลออตาขณะที่ชิ้นล่างถูกพื้นน้ำบดบังไว้แต่กระนั้นก็มองเห็นความขาวเนียนฉายชัดอยู่ดี
ภาสกรที่ได้สติก่อนรีบเอนกายเข้ามากระซิบ “คุณใหญ่เคยบอกว่าไม่มีทางเดินตามเกมของคุณหญิงเด็ดขาด ถ้าอย่างนั้นคนนี้ผมขอเลยนะครับ”
กล่าวจบก็ทำท่าจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวผู้เป็นศูนย์รวมจุดโฟกัสในตอนนี้ แต่มือของพี่ชายกลับคว้าไหล่ของเขาไว้มั่นพร้อมกับกล่าวสั้นๆ แต่ให้รู้ว่าเอาจริง
“แม่หาให้ทั้งที จะให้พี่ปฏิเสธได้ยังไงล่ะ”