บทกวีคัดสรรของเอมิลี ดิกคินสัน

บทกวีของเอมิลี ดิกคินสัน คือโลกแห่งความงามที่ลี้ลับผสานไปกับอารมณ์ที่ลึกซึ้ง
เอมิลี ดิกคินสัน เป็นกวีผู้รังสรรค์จักรวาลของถ้อยคำขึ้นมาด้วยหมึกแห่งความเงียบงันและเสียงสะท้อนแห่งวิญญาณ คำของเธอทอดร่างลงบนหน้ากระดาษราวกับสายลมที่กระซิบไหว หรือแสงอาทิตย์ยามสนธยาที่พร่างพรายด้วยความหมายลึกล้ำ บทกวีของเธอเปรียบดั่งอัญมณีที่ถูกขัดเกลาจนแวววาวในความกระชับ สั้นกระทัดรัด แต่เต็มไปด้วยพลังและความจริงอันเป็นนิรันดร์ โลกในบทกวีของเอมิลี ดิกคินสัน คือดินแดนที่กั้นขวางด้วยม่านแห่งความเงียบและการครุ่นคิด เธอวาดภาพชีวิต ความตาย ความรัก และธรรมชาติด้วยพู่กันแห่งความนัย พรรณนาความเจ็บปวดด้วยเสียงที่อ่อนโยนแต่คมกริบ เปรียบเปรยความตายเป็นมิตรผู้ใจดี เป็นรถม้าลึกลับที่ค่อย ๆ พาเราเดินทางไปสู่ความเวิ้งว้างของนิรันดร์กาล
เสียงของเธอเป็นเสมือนบทเพลงที่ไม่ร้องออกมา แต่ดังก้องอยู่ในห้วงแห่งความคิด ลีลาการใช้เครื่องหมายขีดคั่นและจังหวะของเธอให้ความรู้สึกเสมือนเสียงสะอื้นของความรู้แจ้ง บางครั้งก็ราวกับเสียงหัวเราะเย้ยหยันโชคชะตา ความเชื่อมโยงระหว่างโลกที่เรามองเห็นกับสิ่งที่อยู่เหนือการรับรู้ถูกถ่ายทอดออกมาอย่างประณีต อบอวลไปด้วยความสงสัยอันเปี่ยมเสน่ห์
เอมิลี ดิกคินสันไม่ได้เป็นเพียงกวี แต่เป็นนักเดินทางในห้วงคำนึง ผู้ซึ่งเดินไปตามเส้นทางอันไร้ขอบเขตของจิตวิญญาณ ทอดสายตามองจักรวาลผ่านหน้าต่างของห้องอันเงียบเหงาของเธอ และรังสรรค์โลกทั้งโลกขึ้นมาด้วยถ้อยคำที่กระซิบกระซาบอย่างงดงามและเป็นอมตะ

เรศ วรเมธ
บรรณาธิการ