รุ่นพี่ถาปัดคนนั้นฝากไข่ไว้กับฉันค่ะ

เพราะเหตุตามจับโจรวิ่งราวในเช้าวันนั้น ทำให้มัลลิกาต้องรับฝากไข่จากผู้ชายที่ไม่รู้จัก ผู้ซึ่งตอนหลังได้กลายเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่ตามทวงไข่ไม่รู้จักจบจักสิ้น
จะเอาไข่คืนก็เอาไปสิ! .. ทำไมต้องหยิบหัวใจเธอติดไปด้วยล่ะ?!


+++



“ไข่ผมไม่ได้หาซื้อได้ทั่วไปนะครับ มันพิเศษ”
“ไข่คุณพิเศษยังไง ฉันเห็นว่ามันก็เหมือนไข่ทั่วไป”
“คุณเห็นไข่ผมแล้วเหรอ”


มัลลิกาชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อได้ยินคำถามนั้น แต่แล้วก็บอกตัวเองว่า ‘คิดมาก’ ก็คุยเรื่องไข่นี้กันอยู่มันจะเป็นไข่ไหนได้


“ฉันยืนถือไข่คุณรอคุณกลับมาเอาตั้งสิบห้านาที ฉันจะไม่เคยเห็นไข่คุณได้ยังไง”

จะหาว่าคิดมาก คิดลึก คิดไม่ดีก็ได้ แต่ยิ่งพูดก็ยิ่งคิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าของไข่ตัวจริงยิ้มร้าย ดวงตาเป็นประกายแข่งกับต่างหูเงินดีไซน์เรียบแต่ดูดีที่หูขวาของเขา


ผู้ชายคนนี้หล่อร้ายไม่เบา ..


“คำก็ไข่ผม สองคำก็ไข่ผม คุณพูดถึงไข่ผมไม่คิดว่าผมจะเสียวบ้าง?”


คำถามยียวนนั้นยังไม่กวนใจเท่าความหงุดหงิดที่ตัวเองก็คิดจริงๆ ตามนั้น มัลลิกาสาบานได้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจหยาบคายตอนหลุดความคิดในใจออกไป


“ไอ้บ้านี่!”
“เรียกดีๆ ผมเป็นรุ่นพี่คุณนะ”


ที่น่าแปลกไปกว่านั้นก็คือ ลึกๆ ในใจหญิงสาวไม่อยากยอมรับเลยว่าเธอสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกัน ไม่อย่างนั้นคงแค่เดินหนีไปซื้อไข่ให้มันจบๆ ไปนานแล้ว


“ลุง!!”


+++

เราเป็นคนที่ดีที่สุดในโลกไม่ได้หรอก
แต่เราเป็นคนรักที่ดีที่สุดของกันและกันได้

+++


นิยายในเซ็ตเดียวกัน #รุ่นพี่ที่รัก
1. รุ่นพี่วิศวะคนนั้นฝากเกียร์ไว้กับฉันค่ะ #หมาแคระของพี่ซัน
2. รุ่นพี่ถาปัดคนนั้นฝากไข่ไว้กับฉันค่ะ #ลูกเจี๊ยบของพี่เจเจ
3. รุ่นพี่หมอคนนั้นฝากน้ำ(ปั่น)ไว้กับฉันค่ะ : coming soon