เมื่อรักเบ่งบาน ที่บ้านเฮา

เป็นนิยายสั้น จำนวน 19 ตอน ไม่มีตอนพิเศษนะคะ
บอกเล่าเรื่องราวของคุณหนูสาวอย่างน้ำริน ถูกพ่อพาไปดัดนิสัยที่บ้านนอก แล้วได้พบกับเขตต์แดนหนุ่มอีสาน เมื่อทั้งคู่ได้เจอแล้วใกล้ชิดจึงทำให้เกิดเป็นความรักโดยไม่รู้ตัว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัวอย่าง บางส่วน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"โอ๊ยยยย นายมันน่ารำคาญ"

ดูเอาเถอะน้ำก็ต้มให้อาบทุกวัน กับข้าวก็ทำให้กินทุกมื้อยังมาบอกว่าเขาน่ารำคาญ

"ใครได้นายเป็นแฟน คงซวยไปสิบชาติ"

"แล้วคุณอยากซวยไหม?" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกันนั้นมุมปากหยักยกยิ้ม ด้านคนใต้ผ้าห่มได้ยินอย่างนั้นสวนกลับทันควัน

"อี้! ฝันไปเหอะ นายไม่ใช่สเปก!"

+++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่ออยู่กันตามลำพังความเงียบเข้าปกคลุม จิตใจเริ่มว้าวุ่นรวมไปถึง อาการประหม่าเริ่มก่อตัวขึ้นน้ำรินยื่นมือไปคว้าแก้วน้ำเมายกขึ้นหมายจะดื่มแก้เก้อ ทว่าถูกอีกคนมาคว้ามือไว้เสียก่อน

"พอ" เขาดึงแก้วน้ำเมาออกจากมือของหญิงสาว เอาไปวางไว้บนแคร่ไม้ไผ่ตามเดิม

"เมาแล้วยังจะดื่มอะไรอีก" เขาว่า ขณะสายตาคมกริบทอดมองดวงหน้าสวย มองสบสายตากลมโต ที่ในตอนนี้กำลังฉายชัดถึงความรู้สึกบางอย่างในนัยน์ตาคู่สวยนั้น

"งอนอะไร"

"..." น้ำรินไม่ได้ตอบในทันที เธอกดสายตาต่ำลงมองไปยังมือของเขาที่กุมมือเธออยู่ พลันความรู้สึกบางอย่างแล่นปราดเข้ามาที่กลางใจ

"สนใจด้วยเหรอ" น้ำเสียงเจือไปด้วยความตัดพ้อผสานกับน้อยใจของคนเมาทำมุมปากคนตัวโตยกยิ้ม

"สนสิ ทำไมคิดว่าผมไม่สนใจคุณล่ะ" เอ่ยถาม ขณะมือข้างที่กุมกันอยู่นั้นเขตต์เปลี่ยนเป็นขยับนวดคลึงเบา ๆ มือนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กอย่างเอาอกเอาใจ

"ทำไมถึงคิดว่าผมไม่สนใจ"

"ก็..." ตลอดเวลาที่นั่งดื่มกัน เธอเห็นเขาเอาแต่นั่งให้ยัยบัวเฉาอิงแอบแนบชิด แล้วก็ไม่ยอมพูดกับเธอ
"ตอนนั่งดื่มไง นายไม่คุยกับฉัน นายไม่สนใจฉันเอาแต่นั่งให้ยัยบัวจับนั่นจับนี่"

"แล้วใครกันที่เมินผมก่อน แล้วใครกันเอาของฝากไปให้ไอ้จ่อยกิน ก็คุณไม่ใช่เหรอ ทั้งที่ซื้อมาให้ผม ผมควรได้กินสิ"

"นายทำให้ฉันไม่ชอบก่อน"

"ผมทำอะไร"

"ที่นายนั่งให้ยัยบัวเฉาจับไง ฉันไม่ชอบ!" เหมือนการเมาในครั้งนี้ทำให้คนตัวเล็กกล้าเปิดเปลือยความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา ซึ้งแตกต่างจากตอนปกติเป็นคนละคน

 การที่เธอบอกว่า ไม่ชอบ ที่มีคนอื่นมาใกล้ชิดเขานั้นมันทำให้ตีความหมายเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกเสียจาก

หวง

หึง

"ยิ้มอะไรไม่ทราบ" เสียงของคนเมาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงขุ่น ๆ เห็นอีกฝ่ายเอาแต่ยิ้มราวกับกำลังพอใจอะไรสักอย่าง

"แค่มีความสุข ยิ้มไม่ได้เหรอ"

"นี่! เห็นฉันหงุดหงิด แล้วนายมีความสุข?"

"อืม"

"บ้าไปแล้ว" บ่นอุบอิบ ก่อนเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

"อืม ผมมันบ้า ว่าแต่คุณหายหงุดหงิดยัง"

น้ำรินเงียบ ไม่ตอบไม่ยอมหันมามองหน้าเขา ทว่าก็ไม่ยอมดึงมือออก เธอยังคงปล่อยมือให้เขากุมเล่นอยู่แบบนั้น

"ถามทำไมไม่ตอบ หืม"

"ไม่อยากตอบ จะทำไม"

"ก็ไม่ทำไม"

จู่ ๆ เขาก็เงียบไป ไม่เอ่ยอะไรต่อ ทว่าใบหน้าค่อย ๆ โน้มต่ำลง ขณะมืออีกข้างจับปลายคางมนให้เธอหันกลับมาสบตา

สองคู่สายตาสอดประสานกัน ไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ย มีเพียงสายตามองสบกัน

"ขอจูบได้ไหม" เพราะฤทธิ์น้ำเมาที่มีอยู่ในตัวทำให้เขากล้าเปิดความต้องการในส่วนลึกอย่างไม่อายปาก

"ได้ไหมครับ น้องน้ำริน"

+++++++++++++++++++++++++++++++++

เป็นนิยายดำเนินเรื่องในภาคอีสาน ทว่าไม่ได้ไทบ้านร้อยเปอร์เซ็นต์นะคะ มีภาษาท้องถิ่นประมาณ 10% เพราะนางเอกมาจากภาคกลางค่ะ ทุกคนเลยจะพูดภาษาไทยเป็นหลัก

เรื่องนี้เป็นนิยายฟีลกู๊ดเบาสมอง ไม่ได้ผูกปมอะไรนะคะ เน้นเลิฟไลน์ ส่วนการทำงานเราก็ไม่เน้นเช่นกันค่ะ 55556666 เน้นเเรื่องรักอย่างเดียว

+++++++++++++++++++++++++++++++++

โหลดตัวอย่างไปทดลองอ่านได้นะคะ ถูกใจค่อยซื้อ ขอบคุณค่ะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++

นามปากกาปั้นฝันพันดาว อ่านเรื่องอื่น ๆ ได้ที่ Readawrite นะคะ