ฆาตกรรมอุบัติรัก

ธกฤตและหิรัญญิการ์ เจ้าของรีสอร์ตและไร่ชาชื่อดังในจังหวัดแม่ฮ่องสอนได้เสียชีวิตลงอย่างมีเงื่อนงำ อุบัติเหตุ ถูกระบุในสาเหตุการตาย
มันง่ายเกินไปสำหรับข้อสรุป
สารวัตรโฌและทนายณัติ คนสนิทของทั้งสองต่างมีข้อสงสัยไม่ต่างกัน
มันไม่ใช่อุบัติเหตุ
ยังไงเขาก็ไม่เชื่อ

...ทั้งสองตกลงร่วมมือกันเพื่อค้นหาความจริง แต่...
"ผู้กำกับสั่งปิดคดี"
"แล้วเอาไงต่อ"
"ก็ปิดไปตามคำสั่ง แต่ผมไม่หยุด"
"พี่เอาด้วยหรือเปล่า"
"เอาดิ" ครั้งนี้ทนายณัติยักคิ้วข้างเดียวบนใบหน้าคมเข้ม พร้อมยกยิ้มมุมปาก
มาดนี้กวนไม่ใช่เล่นแฮะ นึกว่าจะขรึมเป็นอย่างเดียว
น่ารักดีว่ะ
...ระหว่างทางในการสืบหาความจริงไม่ใช่เรื่องง่ายเมื่อมีคนมีสีอยู่เบื้องหลัง ถูกติดตามทุกฝีก้าว ยิ่งถูกตามยิ่งต้องทำทุกการกระทำให้แนบเนียน...
"เนียนจนไม่รู้จะเนียนยังไงแล้ว เนียนกว่านี้ก็..."
"ก็อะไรวะ"
...จากแค่ทำให้แนบเนียนกลับกลายเป็นความใกล้ชิดผูกพันกันโดยไม่รู้ตัว...
คนหนึ่งก็ปากแข็ง ท่ามาก
อีกคนก็ปากดี
ในเมื่อการยอมรับกันมันง่ายเกินไป บททดสอบในรูปแบบต่าง ๆ จึงค่อย ๆ แทรกเข้ามา
...ไหนจะเรื่องที่ต้องเคลียร์...
"มึงไปเคลียร์กับเค้าให้รู้เรื่องก่อนดีกว่า"
"เคลียร์จนไม่รู้จะเคลียร์ยังไงแล้ว"

...ยังมีเรื่องที่ทำให้ต้องคอยเป็นห่วงกันและกัน...
"ผมโคตรเป็นห่วงพี่เลยว่ะ"
"ทำไมเราต้องรู้สึกขนาดนี้วะพี่ มันไม่ใช่แค่ห่วงธรรมดา ผมว่าพี่ก็รู้สึกเหมือนผม"
"เมื่อก่อนผมชอบแกล้งพี่เวลาเห็นพี่เขินคิดแค่ว่าน่ารักดี"
"แต่มันไม่ใช่ว่ะ"
...คนหนึ่งหลงเสน่ห์หัวปักหัวปำ...
"พี่แม่งโคตรน่ารักเลยว่ะ"
...ขณะที่อีกคนเริ่มไม่เข้าใจตัวเอง...
"แต่ร่างกายกับหัวใจกูนี่แหละมันเร่งตัวเอง"
"มันเร่งให้กูรู้สึกกับมึงมากกว่าที่เป็น"

...คำเตือนที่จริงจังและจริงใจ...มีแค่เพียง...

"ระวังหลงเสน่ห์ในความกวนของสารวัตรโฌ"
"และตกหลุมรักในความขี้เก๊กของทนายณัติ"