เหอหรันหรัน เกี้ยวรักทหารเย็นชา

เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดในอดีตทำให้เธอต้องพบกับชีวิตที่ทุกข์ทรมาน ถูกทุบตีโดยผู้ชายที่เลือกมากับมือ แม้จะอดทนจนกระทั่งหลุดพ้นออกมาได้แล้วกลับสิ้นอายุไปทั้ง ๆ ที่ยังใช้ชีวิตสงบสุขไม่ถึง 10 ปีด้วยซ้ำ
เหอหรันหรันสะดุ้งตื่นตกใจกับความทรงจำที่เพิ่งระลึก เพราะตนเพิ่งสิ้นชีพไปจึงไม่คิดว่าจะตื่นขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย สิ่งของรอบตัวคล้ายกับภาพความทรงจำเมื่อตอนยังเด็กไม่มีผิด
"หรันหรัน ลูกตื่นแล้วหรือ แม่กังวลแทบแย่ว่าลูกจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกแล้ว"
"แม่" เหอหรันหรันมึนงงและมองใบหน้าของแม่อย่างตกตะลึง "ฉันเป็นอะไรไปคะ"
"คนในหมู่บ้านเป็นไข้แดดหลายคน ลูกเองก็ล้มลงกลางแปลงนาเหมือนกัน ยังดีที่ใช้ผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดหน้าแล้วฟื้นขึ้นมา"
"ไข้แดด ปีนี้เป็นปี 1970 ใช่ไหมคะ" เหอหรันหรันจำได้คร่าว ๆ ว่าเคยมีเหตุการณ์เกิดขึ้นในช่วงนี้จึงถามออกมาเบา ๆ
"ใช่ นี่ลูกเป็นไข้แล้วกลายเป็นหลงลืมหรือ"
เหอหรันหรันส่ายหน้าเบา ๆ "ฉันแค่ลืมไปชั่วขณะ ตอนนี้จำได้แล้วค่ะแม่ ไม่ต้องกังวลนะคะ"
"แน่ใจใช่ไหม"
"ค่ะแม่" เหอหรันหรันยิ้มให้แม่แล้วล้มตัวลงนอน แสร้งทำเป็นหลับเพื่อให้แม่ออกไปจากห้องนอนของเธอ
ไม่คิดว่าเธอจะย้อนเวลากลับมาช่วงก่อนแต่งงานเกือบ 3 เดือน โอกาสที่ได้รับมาในครั้งนี้ เธอจะตั้งใจใช้ชีวิตให้ดีและเลือกผู้ชายคนนั้นที่เสี่ยงชีวิตช่วยเหลือรวมถึงคอยดูแลเธอ