แม่ม่ายจำยอมพร้อมกับกระพรวนสมบัติ

โปรย: ทะลุมิติมาอยู่ในร่างที่ชื่อคล้ายตน มีลูกสองคนแต่ไม่รู้ว่าสามีเป็นใคร เป็นม่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ ซ้ำร้ายยังโดนไล่ออกจากบ้าน แล้วเธอจะพาลูกหนีไปอยู่ที่ไหน

.........................
หลายอึดใจกว่าจันดีจะหาเสียงตัวเองเจอแล้วถามเขาว่า "คุณมาทำอะไรที่นี่แต่เช้าคะ" พร้อมทั้งก้าวเท้าเดินช้า ๆ เข้ามาหาคนที่บุกรุกบ้านของเธอตั้งแต่เมื่อไรก็สุดรู้

           "เอ่อ คือฉัน ฉันมานอน"

           "มานอนในบ้านหลังนี้?"

           "ครับ" สุริยายอมรับไปตามตรงว่ามานอนที่นี่นานแล้ว เพราะบ้านหลังนี้ทำให้เขานอนหลับได้อย่างสนิท

           "นอนที่ไหนคะ"

           "โน่นไง กระท่อม" เขาชี้นิ้วบอก จันดีเขย่งเท้าชะเง้อคอมองผ่านกอหญ้าไป เห็นกระท่อมเพียงราง ๆ "ฉันขอเช่าเธอก็ได้" สุริยายังอยากมานอนที่นี่ต่อ

           "ฉัน" จันดียังสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอมาทำความสะอาดบ้านหลังนี้หลายวันแล้ว แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีคนมาอาศัยอยู่บ้านเดียวกันกับเธอด้วย

           "หรือว่าเธอกลัวผัวจะว่าเอา ถ้างั้นฉันไม่"

           "ฉันไม่มีผัว" จันดีรีบแย้งขึ้นทันควัน อย่ามาหาว่าฉันมีสามี ฉันไม่มีวันยอมเด็ดขาด

           "อ้อ" งั้นดีเลย "แล้วเธอจะคิดค่าเช่าเดือนละเท่าไร ฉันรับรองว่าเธอกับลูกจะปลอดภัย และฉันจะมาเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น" สุริยายังยืนยันที่จะมานอนที่กระท่อมแห่งนี้ เพราะถ้าให้นอนบ้านพ่อซึ่งโอนให้แม่เลี้ยงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาคงนอนไม่เป็นสุขสักวัน