ในนิยายข้าได้เป็นอนุของพระรอง

พระรองก็ควรจะไปคลั่งรักนางเอกไม่ใช่เหรอแล้วทำไมเขาถึงกลับมาหาอนุอย่างนางได้ล่ะ บทบาทในนิยายทำไมไม่เป็นอย่างที่อ่านมาเลย

ตัวอย่าง....

"มาอีกแล้ว" เสียงหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่ทุกสายตาจะหันไปจับจ้องที่ร่างสูงสง่าของท่านแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้น ซึ่งเดินผ่านไปที่ใดผู้คนก็ก้มหัวคารวะอย่างเคารพ เพราะนานๆ ครั้งจะได้พบเขา

ในยามปกติแม่ทัพกู้ซินเหยียนแทบไม่เคยปรากฏตัวในพื้นที่มากผู้คนเลยด้วยซ้ำ หากไม่เกี่ยวข้องกับราชกิจก็ไม่มีทางได้เห็นเขาเดินในเมือง แต่ทว่า ตั้งแต่ช่วงหลังมานี้ ชาวเมืองต่างก็เริ่มคุ้นชินกับภาพที่แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่เดินตามติดอนุของตนไปทุกที่แล้ว

"ท่านแม่ทัพ... ท่านตามข้ามาทำไมอีกเจ้าคะ?" อินฮวาหันกลับไปมองร่างสูงสง่าในชุดปกติ ซึ่งบางวันเขาจะสวมใส่ชุดเกราะมาเดินตามติดนางจนดูเหมือนเป็นองครักษ์ส่วนตัวไปแล้ว

ซินเหยียนจ้องภรรยาตัวน้อยของตนนิ่ง ราวกับคำถามที่ได้ยินมันไม่สมเหตุสมผลเท่าใดนัก "พี่ก็คุ้มครองเจ้าอย่างไรล่ะ"

"จากอะไรเจ้าคะ? แต่ก่อนไม่เห็นจะใส่ใจ"

"ไม่เหมือนกัน ยามนั้นพี่ไม่ได้รู้สึกอันใดกับเจ้านี่ ทว่ายามนี้พี่ระ" ปากของท่านแม่ทัพถูกปิดเอาไว้ทันที

"เงียบเลยนะเจ้าคะ ช่างไม่รู้จักอายคนบ้างเลย"

ซินเหยียนเผยยิ้มเมื่อภรรยาตัวน้อยปล่อยมือจากปาก ทว่าเขากลับคว้ามือนางมากุมไว้เอง ก่อนจะพากันเดินเคียงคู่ให้ผู้คนในตลาดมอง พร้อมกับเสียงซุบซิบตามมาให้ได้ยิน

#พระรองคลั่งรักอนุตัวน้อยมากนะคะทุกคน รีบมาตำอ่านกัน จะได้ฟิน