บันทึกรักโฉมสะคราญอันดับหนึ่งแห่งต้าเฉิง เล่ม 2 (จบ)

"คุณชาย? ถอนหายใจอันใดหรือขอรับ"
ตงฉือเห็นสีหน้ากลัดกลุ้มของเจ้านายหนุ่มจึงนึกสงสัย ฮูหยินก็งดงามปานฉะนี้ ยังมีอันใดที่น่าหงุดหงิดอีกงั้นหรือ

"ตงฉือ เจ้าว่าข้าเปลี่ยนใจตอนนี้ทันหรือไม่?"
จื่อเหวินคล้ายพูดลอย ๆ เพราะสายตาของเขาเอาแต่จับจ้องไปยังสตรีที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ แต่ทว่าปากของเขานั้นดันพูดกับตงฉือไม่หยุดหย่อน

"อะไรหรือขอรับ"
"เปลี่ยนใจไปจวนนายอำเภอแค่คนเดียว แล้วเก็บซูเฟยไว้ที่จวนอย่างไรเล่า"

เยี่ยตงฉืออยากจะขำพรืดให้ไหล่โยก เขาก็นึกว่าอะไรเสียอีก ที่แท้ก็หวงแหนฮูหยิน มิอยากเอานางออกไปอวดอ้างต่อสายตาบุรุษอื่นนี่เอง แต่มานึกเปลี่ยนใจเอาตอนนี้ ก็เกรงว่าจะไม่ทันเสียแล้ว เพราะฮูหยินผู้แสนงดงามได้เดินนวยนาดขึ้นมานั่งบนกระโจมรถม้าไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เพี๊ยะ!

"ชวนชวน! ออกตัวเร็วเข้า ประเดี๋ยวไปไม่ทันงานเลี้ยง นายท่านของข้าจะขายขี้หน้าเอาได้"

เจ้าเยี่ยตงฉือตัวแสบ รู้งานเป็นที่สุด ก็เจ้านั่นเล่นฟาดฝ่ามือตีบั้นท้ายอาชาอย่างแรง แล้วสารถีหนุ่มก็รู้งานไม่ต่างกัน เขารีบสะบัดเชือกคุมม้าด้วยความชำนาญ เพื่อกระตุ้นให้พวกมันเร่งออกฝีเท้าดั่งใจต้องการ