พันธะรักซ่อนใจ

คำโปรย..
สิ่งเดียวที่ทำให้ฉันมีกำลังใจและสู้ต่อไปก่อนนั้นอาจเป็นคุณ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนั้น คนเดียวที่ทำให้ฉันยังมีลมหายใจอยู่นั่นก็คือลูก "แค่ลูกเท่านั้น" จำคำของฉันเอาไว้ "คนอยู่ไม่ท้อ คนรอไม่รัก !!"

+++++++++++++++++++++++++

ความจริงที่ซ่อนเร้นมานานหลายปี พุ่งเข้าโจมตีราวกับพายุหมุน ดุจดาว...แม่ของพลอยชมพูไม่ได้เสียชีวิตในอุบัติเหตุพร้อมกับแม่ของเขา แต่เธอได้สละหัวใจให้เขา ให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป ในขณะที่ลูกสาวของเธอกลับต้องอยู่ลำพังโดยไม่มีแม่ดูแล

เขาทรุดตัวลงกับพื้น มือสั่นระริกยกขึ้นปิดหน้าตัวเอง น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหลั่งไหลออกมา ความรู้สึกผิดถาโถมทับถมจิตใจอย่างรุนแรง ภาพความทรงจำย้อนกลับมาในหัวเป็นฉาก ๆ พลอยชมพูที่คอยดูแลเขามาเสมอ แม้เขาจะปฏิบัติกับเธออย่างโหดร้าย เย็นชา และเหยียดหยามเพียงใด เธอก็ยังอยู่ข้างเขาเสมอ

เธอไม่ได้อยู่เพราะโลภ...ไม่ได้อยู่เพราะหวังสมบัติ...แต่เพราะเธออยากอยู่ใกล้หัวใจของแม่เธอ แต่กลายเป็นเขาเองที่ผลักไสเธอออกไปตลอดเวลา

เสียงสะอื้นดังออกจากลำคอ ภาสกรกำหมัดแน่น นึกถึงใบหน้าของพลอยชมพูและลูกสาวตัวน้อยที่เขาไม่เคยแม้แต่จะมองดี ๆ ความเกลียดชังที่เขาเคยมี...กลับกลายเป็นความเกลียดตัวเองเสียเอง