วงเวียนเสน่หา

เกิดมาแล้วทุกคนมีถนนชีวิตของตัวเองให้ก้าวเดิน ในทางที่ทอดยาวออกไป และในความเป็นจริง
ถนนทุกสายมีทั้งทางแยกและวงเวียน
ถึงทางแยกการตัดสินใจก็เพียงแค่จะตรงไป หรือเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา มองเห็นหนทางจะก้าวเดินชัดเจน
และทางเลี้ยวซ้ายนั้นง่ายดายกว่าการเลี้ยวขวา ไม่ว่าจะบนถนนธรรมดาหรือถนนชีวิตกับคำว่า
“เลี้ยวซ้ายผ่านตลอด”
แต่ทว่าเมื่อเป็นการผ่านเข้าวงเวียน รูปวงกลม...โค้ง...ในวงกลมก็มีสี่หนทางเลือกให้เดินหน้าต่อ
แต่เริ่มสับสน...มองทางไม่ชัด...ประคองสติให้มั่น
ต้องเข้าโค้งวงกลมแล้วค่อยพิจารณาจะไปทางใด...
เบี่ยงซ้ายออก ตรงไปอีกนิดและพุ่งออกซ้ายอีกทาง
หรือเลยไปจากนั้นแล้วก็ออกซ้าย
หรือวนออกขวาก็ไปทางซ้ายอยู่ดี
สรุปถนนชีวิตทุกสาย ถ้าไม่ไปทางตรง เข้าวงเวียนเหมือนถูกบีบให้เลี้ยวซ้ายเสมอ
สี่ตัวละคร บนถนนสายชีวิตนี้ ดำเนินไปจากทางตรงเข้าสู่วงเวียนแหงชีวิต พวกเขาเป็นตัวละครหลัก
ปาณินท์ ลูกไม้กลายพันธุ์ ของพ่อที่เป็นเจ้าพ่อ เขาไม่ต้องการสืบทอดตำแหน่ง และอำนาจใดๆ
นฎา ลูกสาวคนเดียวของแม่ที่มีบาดแผลว่าแม่ช่วงชิงสามีคนอื่นมาครอบครอง ปมในใจทำให้ตั้งปณิธานมั่นคงว่าจะไม่ล่วงละเมิดผู้หญิงคนไหน
อทินยา เพราะคนรักคือลูกเจ้าพ่อ รักนั้นถูกกีดกันจากครอบครัว ไม่ว่าจะพยายามต่อสู้เพียงใดก็ทำท่าจะเรือรักล่มก่อนถึงท่า
จามร หมอหนุ่มอนาคตไกล รักผู้หญิงที่มีเจ้าของ เพื่อรักจักช่วงชิงเพื่อให้ได้ครอบครองสมปรารถนา
และยังแวดล้อมอีกหลากหลายชีวิตบนถนนสายเดียวกันสู่จุดหมายปลายทางเบื้องหน้า
บ้างสมหวัง บ้างผิดหวัง บ้างชดใช้ด้วยชีวิตก่อนถึงจุดหมายปลาทาง
แม้ชีวิตจะไม่ใช่เรื่องยาก ไม่มากความใดๆ
แม้สิ่งดีงามที่สุดของชีวิตจะคือความรัก
แต่ความรักมิได้ดูแลทุกชีวิตบนถนนสายเสน่หา...
เราจะผ่านอุปสรรค ขวากหนาม ไปได้อย่างไรกัน...
ด้วยรัก...ด้วยความเข้าใจต่อกันหรือ...