เจ้าตัวดีจ๋า พี่มาง้อแล้ว

เมื่อสหายสนิทในวัยเยาว์หายไปโดยไม่มีคำบอกลา กลับมาครานี้ "หอมเกล้า" จึงทำท่าทีแสนงอนใส่ให้รู้ว่าโกรธ เพียงแค่ได้เห็นหน้าของ "เหมพิราม" หรือ "พี่เหม" ในวัยหนุ่มฉกรรจ์ "เจ้าหอม" ก็จัดการปามะม่วงใส่ทันทีโดยมิต้องหยุดคิดให้เสียเวลา ท่าทางต่อต้านชัดเจนแจ่มแจ้งเช่นนี้ แล้วผู้ที่กลับมาง้อจักง้อสำเร็จก่อนลงไปคุยกับรากมะม่วงหรือไม่

โปรดเอาใจช่วย...


"ไสหัวไปแล้วแท้ ๆ ทำไมไม่ไปแล้วไปลับ ไสหัวกลับมาที่นี่ทำไมอีก!"
"มาง้อเด็กเอาแต่ใจ"
"ปากอย่างนี้เอาตีนไปกินสักทีเถิด!"
"ตีนกินราเหมือนตีนไก่หรือไม่ คงอร่อยมิแพ้กันกระมัง"



#คำเตือน#
ระวังเผลอกลอกตามองบน
กรุณาควบคุมร่างกายของท่านให้ดีขณะอ่าน


.....

สวัสดีค่า พี่สาวนักอ่านทุกท่าน ขอบพระคุณมาก ๆ เลยนะคะที่กดเข้ามาดูด้วยความสนใจ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สั้นที่สุดที่เคยเขียนมาเลยค่ะ เป็นเรื่องสั้นฟีลกู๊ด อ่านสนุก ๆ เพลิน ๆ ไม่ปวดหัว เป็นหิมพานต์ที่ย่อยง่ายมาก ๆ และนี่ก็เป็นเรื่องแรกที่เราใช้นามปากกาใหม่ อย่าง "สะดุดกองเงิน" ถ้าหากว่านี่เป็นครั้งแรกที่เรารู้จักกันก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

หากกำลังอยู่ในวันที่เหนื่อย ท้อ หรือหดหู่ นึกถึงพี่เหมกับน้องหอมได้เสมอเลยนะคะ

ยินดีที่ได้พบกับทุกคนค่ะ


อ่านจบแล้วสามารถกดรีวิวหรือกดเรตติงได้ตามความพอใจ
หากมีเรื่องที่อยากติชมหรือแนะนำสามารถทักหลังไมค์หรือพิมพ์ในรีวิวได้เลยค่ะ


ติดต่อนักเขียน
Facebook page : สะดุดกองเงิน
Twitter : @BROW654n
Bluesky : @colorbrown.bsky.social
E-mail.com : colorbrownwriter@gmail.com