ซูหยางกับพี่สาวทั้งเจ็ด

สโนวไวท์มีคนแคระทั้งเจ็ดคอยดูแล ส่วนเขาซูหยางมีพี่สาวเจ็ดคนที่ต้องดูแล!!

********************************************************************************
"นี่เจ้าอ้วนน้อย เจ้าลองบอกพ่อมาซิว่า ยังมีหนทางอื่นในการทำเงินอีกหรือไม่"

ซูหยางยกมือกอดอก หรี่ตามองพ่อจอมเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเบือนหน้าอย่างไม่ต้องการจะสนทนาด้วย

"อะไร ๆ อะไรกัน เจ้าเด็กอ้วนน่าชังนี่ เจ้าอย่าขี้งกนักซี่ มีเรื่องดี ๆ ไม่คิดจะบอกพ่อเจ้าหรือไง" ซูเสียนกั๋วใช้นิ้วชี้เขี่ยพุงน้อย ๆ ที่ป่องยื่นออกมาของลูกชาย

มีหน้ามาบอกว่า ข้าขี้งก ไม่รู้จักดูตัวเองบ้างเลย ...ซูหยางคิดแล้วมองค้อนพ่อของตนไปหนึ่งที แล้วเขยิบก้นหนี

"นี่อย่าบอกนะว่า เจ้ายังโกรธเรื่องที่พ่อไม่ยอมให้ไข่มุกเจ้าอยู่อีกน่ะ"

พูดเป็นเล่นไป ต่อให้ไม่กลัวความลับจะแตก ก็ยังต้องกลัวซูหยางจะทำไข่มุกหล่นหาย เด็กยังไม่ถึงสองขวบจะรักษาของมีค่าได้ดีแค่ไหนเชียว

แล้วก็นะ ไม่มีคนบ้านไหนให้เด็กน้อยเก็บของมีค่าไว้เองหรอก

น่าจะเป็นเพราะเหตุนี้ เจ้าพุงกลมถึงทำหน้ามู่ทู่ และไม่ยอมคุยกับเขาอีกเลย

"นี่เจ้ายังโกรธพ่ออยู่หรือ พ่อทำเช่นนี้ก็เพื่อเจ้าเองนะ วันหน้าข้าวของอะไรบ้างที่จะไม่เป็นของเจ้ากัน พ่อกับแม่มีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้น ไม่ให้เจ้าแล้วจะให้หมาที่ไหน"

"เทาเทา"

ได้ยินซูหยางตอบอย่างไม่ต้องใช้ความคิดเลยสักนิด ทำเอาซูเสียนกั๋วถึงกับอึ้ง

เทาเทาที่หยางหยางอ้างถึงคือสุนัขล่าเนื้อของครอบครัวพรานจ้าวซึ่งซูเสียนกั๋วชอบมันมากและมักหาเวลาไปเล่นกับมันบ่อยครั้ง

หากพูดแบบไม่ลำเอียงแล้ว ซูเสียนกั๋วเล่นกับเจ้าเทาเทามากกว่าอุ้มลูกชายตัวเองเสียอีก ถึงกับครั้งหนึ่งซูเสียนกั๋วกับซูหยางทะเลาะกันตามประสาพ่อลูกคู่กัด เสียงดังจนกวนซื่อต้องออกมาห้ามศึก แล้วซูเสียนกั๋วก็ดันพลั้งปากว่าจะยกสมบัติของตนให้กับเทาเทาทั้งหมด

ตอนนั้นซูเสียนกั๋วพูดอย่างไม่คิดอะไร ไม่นึกว่าซูหยางจะยังจำได้จนถึงตอนนี้

เด็กนี่ ปีศาจแน่ ๆ

*********************************************************************************************************
#นิยายเล่มเดียว จบ

#กรุณาโหลดตัวอย่างทดลองอ่านเพื่อประกอบการตัดสินใจ

#ชำระเงินผ่านหน้าเว็บถูกกว่าชำระผ่านระบบ IOS#

****************************************************