ให้กามเทพทำนายกัน

WORLD Y BOOK

"ดูคู่นั้นสิ น่ารักจัง"

"เหมือนในซีรีส์เลยเนอะแก"

เสียงกล่าวชมลอยแว่วเข้ามาในหูของเจมส์และนนทกร ทั้งสองอยากจะตะโกนแก้ต่างกลับไปว่า ไม่ใช่โว้ย แต่ก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เพราะไอ้ศรเจ้ากรรมนายเวรนี่!

"สั่งอะไรหรือยัง ที่รัก" เจมส์เอ่ยถามเสียงหวานหยดย้อยปานน้ำผึ้งเดือนห้า ขณะมือหนาเลื่อนเก้าอี้ให้นนทกรหรือนนท์นั่งอย่างสุภาพบุรุษ แต่แรงดันกลับนั้นหนักหน่วงจนร่างบางแทบกระแทกกับโต๊ะ

มือเรียวเสยปอยผมระหน้าขึ้นไปด้านหลัง ผ่อนพรูลมหายใจเป็นการสงบสติอารมณ์ กางเมนูออกด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด นัยน์ตากลมโตมองค้อนคนนั่งฝั่งตรงข้ามด้วยความอาฆาตแค้น

"เห็นอาหารหรือเปล่าล่ะ ไม่เห็นก็แปลว่ายังไม่สั่งครับ ที่รัก" ถ้อยคำกระแนะกระแหนช่างดูขัดแย้งกับโทนเสียงอ่อนหวาน

เจมส์ได้ยินดังนั้นก็คิ้วกระตุก ไม่ทันได้โชว์ทักษะโต้วาที อีกฝ่ายดันยกมือขึ้นเรียกพนักงานมารับออเดอร์เสียก่อน

ก็เป็นซะอย่างนี้

"ข้าวกระเพราหมูกรอบ เอาพิเศษเลยครับ พอดีรอนาน หิว" นนท์ยิ้มหวานผิดกับแววตา

"ที่รักอยากกินอะไรดี? เอาข้าวผัดปูดีมะ เผื่อมีเศษเปลือกแข็ง ๆ จะได้ทิ่มคอตายไปเลย" ประโยคท้ายแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน ทว่าเสียงดังฟังชัดในโสตประสาทของคนฟัง

"อะไรนะ?" แกล้งถามทวนไปงั้น

"เปล่า แค่บอกว่าที่รักน่ารักที่สุดไปเลย" นนท์แก้ตัวหน้าดื้อ ทั้งที่รู้ว่าที่แก้ไปไม่ได้ใกล้เคียงกับประโยคก่อนหน้าเลยสักนิด พลางส่งจูบให้ในอากาศ ด้วยศรรักกำลังออกฤทธิ์พอดิบพอดี

พนักงานรับออเดอร์ยืนงุนงง ท่ามกลางสงครามประสาทขนาดย่อม บรรยากาศกดดันอย่างบอกไม่ถูกทำให้เขารีบจดเมนูลูกค้า แล้วหมุนตัวหายเข้าไปในครัวอย่างรวดเร็ว

ไม่นานนัก ออเดอร์ที่สั่งไปก็ถูกนำมาเสิร์ฟลงตรงหน้า ทั้งสองสงบศึกชั่วคราว และเริ่มลงมือรับประทานอาหารบนจานตัวเอง ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะทำลายความสงบสุขลง

ซึ่งเป็นใครไม่ได้นอกเสียจาก นนทกรคนดีคนเดิม

"เจมส์ครับ ลองชิมหมูกรอบหน่อยไหม?" ว่าพลางตักหมูกรอบชิ้นใหญ่ใส่จานของอีกคน

"กรอบดีเชียว เหมือนสมองที่รักเลย"

ริมฝีปากส่งยิ้มหวานให้กัน ทว่าสายตากลับจิกกัดราวกับมีสายฟ้าฟาดออกมา พนักงานเสิร์ฟคนเดิมที่เดินผ่านถึงกับสะดุ้ง เมื่อรู้สึกถึงคลื่นความเย็นยะเยือกอันแผ่ซ่านออกมาจากโต๊ะของพวกเขา

"ขอบคุณครับ" เจมส์ยิ้มรับคำชม มือหนาเอื้อมไปลูบเรือนผมนุ่มนิ่มของนนท์แผ่ว

สาวโต๊ะข้าง ๆ ต่างกรี๊ดกร๊าดกับฉากหวานตรงหน้า โดยไม่มีใครรู้เลยว่าใต้โต๊ะเท้าสองคู่กำลังเตะกันไม่ยั้ง รอแต่เพียงให้ศรหมดฤทธิ์เมื่อไร เมื่อนั้นคงได้เห็นศึกครั้งใหญ่เป็นแน่!

"พูดก็พูดเถอะนะ" คราวนี้เป็นเจมส์ที่เปรยขึ้น ก่อนใช้ส้อมจิ้มเนื้อปูในจาน

"ก่อนมานี่ ฉันเพิ่งปิดดีลบ้านโครงการเดอะนิวโอเอซิซกับลูกค้ารายใหญ่ได้ เท่ากับว่ายอดขายเดือนนี้ทีมเรานำหน้าเธออยู่หลายก้าว" พูดเสร็จก็งับเนื้อปูหวานฉ่ำเข้าปาก แล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ประหนึ่งสิ่งที่เคี้ยวอยู่ไม่ใช่ปูแต่เป็นชัยชนะอันหอมหวาน

ฟันกรามของคนตัวเล็กกัดหมูกรอบแข็ง ๆ แตกในคราวเดียว นัยน์ตากลมโตวาวโรจน์ฉับพลัน

"ก็โชคดีไปไง เดี๋ยวเดือนหน้าทีมฉันก็แซงแล้ว"

ใบหน้าคมสันเบ้ปากเหยียดหยาม พยักหน้าเชิงประชดประชัน อย่างไรเสีย เถียงกับคนแบบนนท์ยังไงก็ไม่มีวันชนะ

พักยกได้ไม่ถึงนาที ศรรักเจ้ากรรมดันออกฤทธิ์อีกระลอก ทันใดนั้น มือหนาเอื้อมจับอวัยวะเดียวกันของนนท์บนโต๊ะ น้ำเสียงที่เพิ่งกัดแขวะเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานจนเกินจริง

"ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ เธอเก่งอยู่แล้ว"

เจ้าของใบหน้าหวานที่กำลังจะสวนคำพูดอีกคนถึงกับต้องชะงักปาก ความรู้สึกแปลกประหลาดถาโถมเข้ามาเหมือนเกลียวคลื่น นัยน์ตาสวยหลุบมองพื้น ขณะหัวใจรู้สึกเต้นไม่เป็นส่ำ

"เจมส์ก็เหมือนกัน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตามแรงบังคับของมนตร์

ครั้นศรหมดฤทธิ์อีกหน ทั้งคู่ก็นั่งนิ่งเงียบมองหน้ากันตาปริบ ๆ เหมือนคนแปลกใจในตัวเอง อาการพะอืดพะอมตีรื้นแสดงออกมาทางสีหน้าของสองคน

"ฮือ ขอโทษนะขอรับ!" เสียงแหลมใสดังขึ้นมาจากกลางโต๊ะ

ทั้งเจมส์และนนท์ต่างสะดุ้งโหยงแทบหงายหลังตกเก้าอี้ จนเกิดเสียงเสียดสีดังเอี๊ยดลั่นร้าน เรียกให้ลูกค้าโต๊ะอื่นหันมองหันให้ควั่ก อดีตคู่รักพร้อมใจกันเพ่งมองไปยัง เด็กชายอ้วนตุ้บ แก้มป่องระเรื่อสีชมพูเหมือนคนกินมะเขือเทศวันละหลายลูก ดวงตากลมแป๋ว เรือนผมหยักศกสีบลอนด์ทองเหมือนฝรั่ง สวมเพียงผ้าอ้อมเด็ก กับปีกขาวเหมือนของเล่น

มันคือ คิวปิด เจ้าของศรรักมากปัญหา ผู้สร้างเรื่องอลหม่านให้แก่เจมส์และนนท์นั่นเอง


-------------------------
TWITTER : WORLD Y BOOK