คุณชายท่านพอจะแต่งกับข้าได้หรือไม่

ชินอ๋องซื่อจื่อผู้รักมั่นในรักเดียว ต้องมาหมั้นหมายกับสตรีที่ไทเฮาจัดหาให้ เขาจึงหนีไปเป็นกุนซือในกองทัพที่ชายแดน จนสตรีผู้นั้นทนรอต่อไปไม่ไหว นางขอถอนหมั้นจากบุรุษไร้ใจเสียเอง เรื่องมันคงง่ายกว่านี้ถ้านางและสตรีในดวงใจที่เขาเฝ้าถวิลหามิใช่คนเดียวกัน
"ข้าจัดเจนในสนามรบ หากแต่ช่างโง่เขลาในสนามรัก"
"โง่เขลาแล้วเช่นไร...คุณชาย..ท่านพอจะแต่งให้ข้าได้หรือไม่ ข้ารีบ"

นิยายเรื่องนี้เป็นรุ่นลูกจากนิยายเรื่องสิ้นวาสนาชะตารัก สามารถอ่านแยกได้ พระเอกเห็นพ่อแม่รักกันมากจนยึดมั่นในรักเดียวใจเดียวจนเกือบจะคลาดกันกับนางเอก แต่ด้ายแดงจะก็พัผูกให้ทั้งสองมาเคียงคู่กัน
เนื้อหาจะเน้นเรื่องความรัก สุขนิยม อ่านเพลินๆ สบาย ๆ ไม่มีดรามา

ตัวอย่าง
"คุณชาย...ท่านมิต้องลำบากใจหรอก หากท่านมิเต็มใจแต่งกับข้า ทั่วทั้งเมืองหลวงย่อมมีบุรุษมากมาย"
"เช่นนั้นคุณหนูจะไปขอร้องผู้ใดเล่า...หากไม่ใช่ข้า"
"เป็นคุณชายรุ่ยซิงเยว่ แม่ทัพน้อยที่สร้างชื่อ เจ้าค่ะ"
"ไม่ได้! เราไม่ยอม"
"ไยจะไม่ได้ จวนแม่ทัพน้อยยังขาดฮูหยินเอกนี่เจ้าคะ อีกอย่างตระกูลรุ่ยเป็นตระกูลเดิมของไทเฮา พระนางคงไม่กดดันต่อต้าน"
"รุ่ยซิงเยว่ หาใช่บุรุษที่ดี จวนรุ่ยมีสองฮูหยินรอง สี่อนุ เจ้าจะเข้าไปให้ลำบากทำไม"
"เช่นนั้น ข้าจะหาบัณฑิตสักคนมาตบแต่ง"
"ไม่!!"
"จินหลิงเล่อ อย่าลืมว่าท่านไม่มีสิทธิ์มาห้ามข้า"
แววตาที่เคยแวววาวของบุรุษตรงหน้า พลันดำมืดลงด้วยแรงหึงหวง เขาบอกเมื่อไหร่ว่าจะไม่แต่งกับนาง แต่สตรีผู้นี้กลับคิดจะแต่งกับบุรุษอื่นหน้าตาเฉย พัดในมือเขาวางลงก่อนจะรวบร่างอรชรของคุณหนูต้วนลอยหวือขึ้นนั่งตักแกร่ง สองแขนนางกอดคล้องลำคอหนาเอาไว้ด้วยความตื่นตระหนกตกใจ
"ปล่อยข้านะ ซื่อจื่อ"
ไร้คำตอบออกจากปากของบุรุษ มีเพียงใบหน้าที่ขบสันกรามแน่นค่อย ๆ เคลื่อนตัวลงมาใกล้ใบหน้าหวานของสตรีที่แต่งแต้มจนงดงาม นางเบี่ยงหน้าภายใต้ผ้าคลุมหลบลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารด หากแต่มือหนาของบุรุษกลับช้อนใบหน้างามขึ้นแหงนรับจุมพิต
ริมฝีปากหยักหนาทาบทามลงบนริมฝีปากนางผ่านผ้าคลุมหน้าผืนบาง สองแขนเรียวที่เคยคล้องลำคอหนาเคลื่อนลงมาทุบตีอกแกร่งของบุรุษ เขาค่อย ๆ ผละหน้าคมออก หากแต่มือหนากลับกระชากผ้าคลุมติดมือออกมา
ดวงตาดอกท้อเบิกกว้างอย่างตื่นตะลึง นางสบตากับดวงตาคมลุ่มลึกของเขาที่คล้ายหลงใหลอยู่ในห้วงวสันต์

กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนซื้อ
หากอ่านแล้วประทับใจขอเม้นกับหัวใจพองโตด้วยนะคะ
ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ