หลังรวีสิ้นแสง

แสงจันทร์นวลสาดส่องกระทบกับผิวน้ำ ทำให้เปล่งแสงประกายเงาวิบวับสลับกับคลื่นน้ำ พลิ้วไหวไปตามแรงลม ต้นไม้โอนเอนตามทิศบูรพา พฤกษาในยามนี้ช่างมืดมนและหม่นหมอง ไม่เจิดจรัสเช่นยามสุริยาโผล่พ้นขึ้นขอบฟ้า บุปผาสีสันเคยสวยสด ในยามนี้ช่างไม่น่าดูเอาเสียเลย เป็นเพราะไม่มีแสงสว่างส่องลงมายังกลีบดอกมากพอ หรือเป็นเพราะหัวใจดวงน้อย ๆ ของหญิงสาวนั้น บอบช้ำอย่างไม่ใยดี ช่างแปลกเสียจริง ในทุกค่ำคืนหญิงสาวผู้นี้มีความสุข ร่าเริงและแจ่มใส แต่ไฉนยามนี้ หญิงสาวกลับเศร้าหมองนั่งมองจันทร์ สีหน้า นัยน์ตา ไร้ความสุขดังเช่นทุกวันที่เคยผ่านมา


เหตุไฉนหัวใจฉันถึงรวดร้าว
รานรอนราวดินแยกแตกระแหง
สุดแสนช้ำระกำใจไร้เรี่ยวแรง
จวนสิ้นแสงยังไม่สร่างความตรอมตรม