ท่านประธาน…อย่ายั่ว(โมโห)กันได้ไหม

"ทักมามีอะไรคะ"
ฉัตรชยานั่งรอข้อความเกือบห้านาทีถึงได้รับการตอบกลับมา แล้วเธอก็ไม่รอช้าที่จะส่งข้อความกลับไป
"ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากคุยด้วย" พอตอบกลับไปปุ๊บเธอก็ได้ข้อความตอบกลับมาทันที ทว่าข้อความนั้นเป็นเหมือนการตัดจบของบทสนทนา
"แต่อิงไม่มีอะไรคุยด้วยค่ะ ฝันดีนะคะ" ตั้งแต่รู้ว่าถูกคนเป็นเจ้านายจับตามองอยู่ตลอดเวลา เธอก็ไม่อยากคุยอะไรด้วยถ้าไม่ใช่เรื่องงาน แล้วยิ่งเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเธอต้องยิ่งเว้นระยะห่างเอาไว้
ส่วนคนที่โดนปฏิเสธทางอ้อมก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดละเลิกการกระทำที่อยากคุยกับคนที่ชอบ เนื่องด้วยตอนนี้เรียวนิ้วยาวเเอาแต่กดโทรหาคนปลายสายโดยไม่สนใจว่าถ้าอธิชากดรับจะโดนด่ากลับมาหรือเปล่า
"บอสจะโทรมาหาพ่อบอสหรือไง ถ้าไม่ใช่เรื่องงานไม่ต้องโทรมาค่ะ"
ฉัตรชยาถึงกับนิ่งไปครู่หนึ่งที่ได้ยินเสียงของปลายสายเพราะไม่คิดว่าจะกดรับทันทีที่กดโทรไปในสายที่ยี่สิบ แถมน้ำเสียงที่เปล่งออกมาบ่งบอกได้ว่าโคตรรำคาญบวกกับโคตรอารมณ์เสียที่โดนโทรไปก่อกวน
ทว่าคนอย่างฉัตรชยามีเหรอที่จะเกรงกลัวในน้ำเสียงที่ไม่ได้รื่นหูของอธิชา ยิ่งโดนโกรธมากเท่าไหร่เธอยิ่งจะชอบใจมากเท่านั้น
แล้วตอนนี้คนที่โดนรำคาญก็ยิ้มหน้าระรื่นเชียวละ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แสนจะอารมณ์ดีจนปลายสายถึงกลับมองบนพร้อมกับสีหน้าเบื่อหน่าย
"ไม่ได้โทรหาพ่อค่ะ แต่โทรหาเมีย"