ไหนท่านบอกจะไม่รักข้า

สวรรค์เมตตาให้ย้อนกลับมาแก้ไขเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง นางจึงทำทุกทางเพื่อไม่ให้มันซ้ำรอยเดิม แม้แต่การแต่งงานกับบุรุษที่แก่กว่าเป็นรอบ ที่สำคัญเขายังกล่าวว่า "จะไม่มีวันรักนางด้วย"

ตัวอย่างเรื่องย่อ

"ตกลงคุณหนูจ้าวต้องการแต่งกับข้าใช่หรือไม่" เสียงเย็นยะเยือกลอยมาให้ได้ยิน นัยน์ตาคมดุยังคงจับจ้องร่างอรชร

สตรีที่ยื่นคำขาดว่านางต้องการแต่งกับเขา มิใช่บุรุษที่คบหากันมานานแรมปีอย่างเซี่ยเฟย ซึ่งทั้งคู่อายุห่างกันแค่สี่ปี หากเทียบกับตนแล้วทั้งคู่ย่อมดูเหมาะสมกันมากกว่า

ทว่านางกลับเลือกที่จะแต่งกับชายที่ไม่เคยพบหน้ากัน ไม่ยอมรับการสู่ขอจากน้องชายเขาเสียอย่างนั้น

"เจ้าค่ะ หากท่านโหวยินดี" คำตอบลอยมาเสียงหนักแน่น

"หึหึ" จางเสวียนหัวเราะหยันท่าทางอวดดีของนาง ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ทว่ามันชวนให้นึกหวั่นยิ่งนัก

"มีหรือข้าจะไม่ยินดีที่ได้แต่งกับสตรีอ่อนเยาว์เช่นนี้ ทว่าก่อนจะตกลงกันเรื่องอื่น ข้าขอคุยกับเจ้าสักประเดี๋ยวได้หรือไม่" สิ้นคำเขาก็เหยียดกายยืนตรง จากนั้นก็เดินมารั้งแขนนางออกไป

"พี่ใหญ่ ท่านจะพาเสี่ยวซีไปไหน"

"อย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น นี่คู่หมั้นข้า"

เขาพานางเดินมายังห้องตำราที่อยู่ถัดออกมาไม่ไกล

"เอ่อ ท่านโหวจะคุยอันใดกับข้าหรือเจ้าคะ" อวิ้นซีทำใจดีสู้เสือ แม้ในใจจะรู้สึกตื่นกลัวท่าทางของเขามากก็เถอะ

นี่นางตัดสินใจผิดหรือเปล่านะ ที่เลือกเขาเป็นคู่หมายแทนเซี่ยเฟย ดุอย่างกับเสือ อยู่ในจวนคนอื่นยังมิวายวางอำนาจอีก

เมื่อประตูถูกปิดลง บรรยากาศในห้องก็เริ่มหนักอึ้งจนแทบหายใจไม่ออก เพราะร่างสูงของท่านโหวขยับก้าวเข้าหา จนอวิ้นซีต้องรีบถอยหนีกระทั้งแผ่นหลังชนเข้ากับเสามุมห้อง ใจดวงน้อยก็เริ่มเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่น

เมื่อร่างกำยำของอีกฝ่ายก้าวเข้ามาประชิดไม่ให้ทางรอดแก่นางเลยสักนิด แววตาคมกริบของเขาจับจ้องราวกับนักล่าที่กำลังต้อนเหยื่อให้จนมุม

"ท่านโหว... คิดจะทำอันใดเจ้าคะ" แม้จะกลัว ทว่าอวิ้นซียังคงเปล่งวาจาสั่นเครือออกมาถาม พร้อมกับยกมือขึ้นมากั้นกลางระหว่างตนเองกับเขาเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้มากกว่านี้

ทว่ามือใหญ่กลับคว้าหมับแล้วกดตรึงไว้แน่น

"เจ้าจะหนีข้าทำไม ในเมื่อเราเป็นคู่หมั้นกันแล้ว ข้าแค่อยากใกล้ชิดกับเจ้าก่อนแต่งมิได้หรือ" น้ำเสียงเขาต่ำลึก จนคนฟังถึงกับขนลุก "หึหึ กลัวหรือ มันสายไปแล้วล่ะเด็กน้อย เตรียมรับผลของการกระทำเจ้าให้ดีเถิดจ้าวอวิ้นซี"


คำเตือน...!!!

มีการบรรยายถึงฉากทารุณ ฆ่า กรอกยาพิษ

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

นิยายเรื่องนี้ เขียนขึ้นจากจินตนาการของไรท์

ชื่อเมือง ชื่อตัวละคร ล้วนแต่ถูกสมมติขึ้น

ไม่ใช่นิยายอิงประวัติศาสตร์ ถ้อยคำเป็นแบบอ่านเข้าใจง่าย อาจจะไม่สละสลวยสำหรับบางคน

ไรท์ ซูมู่หราน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะ