Imprison จองจำ

คนขี้ขโมยต้องโดนอะไรดี" เสียงเย็นเยียบไปถึงขั้วหัวใจ เธอก้มหน้างุด หนีแววตาที่ไร้ซึ่งความเห็นใจ "ปล่อยอีฟไปได้โปรด อีฟแค่ต้องการผักที่ขึ้นรกในสวนของคุณไปทำกับข้าวเลี้ยงน้อง ๆ" อ้อนวอนขอพร้อมยกมือไหว้
+++++
ไคโร เหมรัชต์ กิจธาดา

เขาเติบโตและใช้ชีวิตอยู่ ตปท. เป็นส่วนใหญ่

พ่อแม่ของชายหนุ่มเสียชีวิตตั้งแต่เขายังเด็ก และได้ทิ้งมรดกเอาไว้ในเมืองไทย เป็นที่ดินห้าพันไร่ ในจังหวัดเชียงราย

หลังจากกำพร้าพ่อแม่ เขาต้องอยู่ภายใต้ความดูแลของคนที่เขาเรียกว่า 'น้าสาว' มาโดยตลอด

ญา 'กิตติญา' น้าสาวบุญธรรม คนที่มารดาของเขารักเสมือนน้องสาวแท้ ๆ

ฉากหน้าที่แสดงต่อสังคม เหมรัชต์ และ กิตติญา คือน้าหลานที่สนิทชิดเชื้อ ร่วมกันสร้างอาณาจักร 'กิจธาดา' จนยิ่งใหญ่

แต่ภายใต้หน้ากากที่สวมเอาไว้ ทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน

กิตติญา 'จองจำ' เหมรัชต์ เอาไว้ด้วยคำว่า 'ผู้มีพระคุณ'

คำนี้กรอกใส่หูเขามาตลอดระยะเวลาสามสิบกว่าปี

ชายหนุ่มเติบโตมาท่ามกลางความรักที่แสนบิดเบี้ยว เขาไม่รู้ตัวเองเลยว่า นอกจาก 'รสสวาท' ที่กิตติญาปรนเปรอให้ หัวใจเขาต้องการอะไรมากกว่าเซ็กส์อันแสนร้อนแรงหรือไม่

เขาไม่รู้แม้กระทั่ง คิดกับ กิตติญา แบบไหน

วันหนึ่งชายหนุ่มได้กลับมาเมืองไทย เขาขี่ม้าเที่ยว สำรวจที่ดินแสนกว้างใหญ่ของตัวเอง เข้าไปในสวนแสนกว้างใหญ่ อุดมไปด้วยพืชผลหลากชนิด

มันช่างน่าขายขี้หน้า เขาดันขี่ม้าหลงในที่ดินตัวเอง!

เป็นเวลาเดียวกันที่ อีฟ 'นิสรินทร์' เข้ามาขโมยผลไม้และพืชผักในสวน เหตุผลเพียงเพราะต้องการเอาไปทำอาหารจุนเจือครอบครัว เลี้ยงดูพ่อแม่และน้อง ๆ อีกสองชีวิต น้องชายอายุ 10 ขวบ น้องสาวตัวน้อยมีอายุเพียงแค่ขวบเศษเท่านั้น

เพราะคำว่า 'ความจน' บีบบังคับให้เธอต้องทำ พ่อแม่หาเช้ากินค่ำ แต่ละวันแทบไม่มีเงินพอจะซื้อกับข้าวมาเลี้ยงดูคนถึงห้าชีวิต

และเป็นจุดเริ่มต้นทำให้ เหมรัชต์ และ นิสรินทร์ ได้พบกันเป็นครั้งแรก

เมื่อเขาจับได้ว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาขโมยทรัพย์สินในที่ดินอันเป็นกรรมสิทธิ์ของเขา ต่อให้เป็นมะนาวเน่า ๆ ก็ตาม

เหมรัชต์ ผู้ไร้ซึ่งความเมตตาปราณีต่อใคร ชายหนุ่มที่แสนเย่อหยิ่งจองหอง เขาจึงไม่ยอมปล่อยให้คนขี้ขโมยลอยนวลไปง่าย ๆ แน่นอน

++++++

"ทำยังไงก็ได้ ให้ฉันเสร็จ"

"....."

"เธอทำได้ไหมล่ะ"

"อีฟทำไม่เป็น"

"มันก็ต้องเรียนรู้"

"อีฟกลัวไม่ถูกใจคุณ"

"ของแบบนี้มันก็ต้องลองดู"

เสียงกระซิบนั้นคลอเคลียแนบชิดเรียวปากนุ่ม ลมหายใจร้อนรุ่มส่งผ่านมาถึงคนที่นอนเกร็งกลั้นหายใจจนอึดอัด เธอจะบ้าตายกับสายตาชวนให้ใจสั่น เขาทำเธอหวั่นไหว แพ้พ่าย ไม่เป็นตัวของตัวเองเอาเสียเลย

"ตกลงไหม"

"สองแสนเหรอคะ"

"ใช่ แต่เธอต้องทำให้ฉันเสร็จ ภายในสิบนาที"

ท้าทายอย่างมั่นใจ มั่นหน้า เพราะเขาเชื่อในศักยภาพของตัวเอง ไอ้จะเสร็จภายในสิบนาทีน่ะเหรอ...ไม่มีทาง

แล้วทำให้ริสรินทร์อดที่จะหัวเราะขำไม่ได้ เพราะกลัวเขาจะหน้าแหกก็คราวนี้

"ช่างกล้า"

"หึ ก็ลองดูมั้ยล่ะ"

"อีฟกลัวคุณขายขี้หน้า"

เหมรัชต์กระตุกยิ้ม มองคนทำหน้ายั่วรักแล้วชักหมั่นไส้ ท้าทายกันแบบนี้ เห็นทีจะไม่ยอม

"ใครเสร็จก่อนแพ้"

คำท้าทายที่ทำให้นิสรินทร์นึกสนุก อยากเห็นคนมั่นใจในตัวเองสูงปรี๊ด ตกเป็นฝ่ายแพ้เพราะน้ำมือเธอ

"ยิ่งหนักเลยค่ะ กติกามัดตัวคุณเองชัด ๆ"

"เธอก็อย่าสั่นสู้สิ"

"ไม่ได้สั่นค่ะ"

"หึ พวกปากกล้าขาสั่น"

"ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณแพ้เอามาเลยสองแสน"

แล้วนิสรินทร์ก็รับคำท้าเพราะอยากเห็นคนขายขี้หน้าแล้วยังเสียตังค์ไปด้วย เธอก็คิดอย่างมั่นใจ แค่สิบนาทีแรก เธอคงไม่เสียวจนทำให้เสร็จก่อนเขาได้แน่นอน

เขาสิต้องเป็นฝ่ายทนไม่ไหว เจอลีลาควบม้าเข้าไป แค่ห้านาทีก็จอดสนิทแล้ว

"สองแสนบาท แต่ว่า...เอาไปหักล้างหนี้ที่เธอติดฉัน"

"นี่คุณ!"

ยังไม่ทันเริ่มก็หัวหมอ แล้วเธอก็เถียงไม่ขึ้น เพราะทำทรัพย์สินเขาเสียหายจริง

แต่มันโอเวอร์ไปไหม เธอกำลังคิด พรมอาจซื้อมาจากตลาดโรงเกลือผืนละสามร้อยเก้าเก้า แล้วมั่วนิ่มบอกผืนละล้านห้า พรมคงเหาะได้ ถึงขูดรีดกันจนกระอักเลือด ชนิดให้ใช้หนี้จนตายกันไปข้าง

ส่วนแจกันอาจจะสั่งมาจากช้อปปี้ ส่งตรงจากประเทศที่อยู่เหนือลาว ราคาอาจใบละร้อยเก้าเก้า แล้วมาทำทรงบอกประมูลจากเขามาอีกที เล่นขูดเลือดขูดเนื้อกันแบบนี้ เธอจะต้องนอนกับเขาอีกกี่ครั้งถึงจะใช้หนี้หมด

"งั้นหักล้างแล้วก็จะเหลือล้านแปด ก็ได้ค่ะคุณไคโร อีฟจะขายตัวใช้หนี้คุณ"

วาจาจำยอมนั้นแสนประชดประชัน มันยิ่งทำให้เขาอยากแกล้งเธอ

"อย่าเพิ่งสิ มันยังไม่เริ่ม เธออาจแพ้ก็ได้นะที่รัก"

"คุณสิต้องแพ้"

สบประมาทกันแบบนี้ เห็นทีจะไม่ยอม นิสรินทร์ออกแรงเฮือกใหญ่ ขยับตัวแล้วผลักอกเขาให้เป็นฝ่ายพลิกไปนอนหงาย ก่อนที่เธอจะกำลงตรงปมผ้าขนหนู กระชากปมนั้นออก ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก จนเหมรัชต์ถึงกับตั้งหลักไม่ทัน

"นี่คุณ!"

"อะไรของเธอ"

เธอเขินจนหน้ายิ่งซับสีเลือดเข้มขึ้น เมื่อสายตากล้า ๆ กลัว ๆ จับจ้องมอง 'ตรงนั้น' ที่ยังไม่ทันทำอะไรมันก็ผงาดท้าทายพร้อมสู้ศึก ยังไม่ทันเริ่มเธอก็ทำท่าจะแพ้เสียแล้ว คนอะไรหื่นจัดแบบหน้าไม่อาย ส่วนเธอน่ะอายจนแทบจะมุดไปอยู่ใต้เตียงเสียแล้ว

"เอาสิ เอาเลย จะทำอะไรก็ทำ"

"....."

"ฆ่าฉัน...ด้วยปากสวย ๆ ของเธอ"