คืนปลอบใจ (หนังสือเสียง)

เขาเมาจนขาดสติ คิดว่าหล่อนคืออดีตคนรัก
ส่วนหล่อน แค่อยากดูแล ปลอบใจให้เขาคลายเศร้าเสียใจ
อีกคนหนึ่งเมา อีกคนหนึ่งรัก
เรื่องไม่คาดคิดระหว่างทั้งคู่จึงเกิดขึ้น
..................
"หน่า หน่า" เสียงละเมอดังจากปากคนเมา คนได้ยินเม้มปาก ก้อนความเสียใจจุกแน่นหัวใจ แม้ยามเมา ไม่ได้สติ ศุภวัตรมีอนัญญา แม้อีกฝ่ายทำให้เขาผิดหวังเสียใจ คนที่แอบรักเพื่อนสนิทมานานหลายปี ถึงกับน้ำตารื้น และนี่คืออีกเหตุผลหนึ่ง ที่ภวินตาอยู่ดูแลศุภวัตร
"เช็ดหน้าเช็ดตัวหน่อยเติ้ล จะได้นอนหลับสบาย" ภวินตาพูดกับศุภวัตร ที่ไม่ให้ความร่วมมือ ส่ายหน้านี้ มือเขาปัดมือตนออก และเสียงที่ได้ยิน ทำให้คนเมาเข้าใจว่า เจ้าของเสียงคืออนัญญา
"หน่า หน่า" เขาละเมอเรียกชื่ออดีตคนรัก "หน่ากลับมาหาเติ้ลแล้วใช่มั้ย หน่า"
"ว้าย...เติ้ล" เสียงร้องภวินตาดังคู่กับเสียงศุภวัตร เมื่อเขาดึงแขนหล่อนรั้งเข้าหาตัว ภวินตาไม่ทันตั้งตัว เซไปตามแรงดึง ส่งผลให้ร่างสาวอยู่บนตัวเขา "เติ้ลปล่อย เติ้ล"
ภวินตารู้ว่าศุภวัตรเมาไม่ได้สติ คงไม่รู้ว่าตนเองทำอะไรอยู่ หล่อนออกแรงดันตัว ผลักอกกว้าง เพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนแข็งแรง แต่ไม่เลย แขนสองข้างนี้ไม่ขยับไปไหน มิหนำซ้ำแรงชายหนุ่มที่มีมากกว่าพลิกตัว เวลานี้ตัวหล่อนจึงอยู่ใต้ร่างเขา ภวินตาตกใจมาก สถานการณ์เช่นนี้ไม่ปลอดภัยสำหรับตน
"เติ้ลปล่อย ลุกออกไป เติ้ล" หล่อนเตือนสติเป็นคำพูดไม่พอ ฝ่ามือเล็กตบหน้าเขาไม่แรงมาก เนื่องจากท่วงท่าตอนนี้ไม่อำนวย "เติ้ลดูหน้าฉัน ฉันไม่ใช่หน่า"
เหมือนมีสติขึ้นมาอีกนิด หลังจากถูกตบหน้าเรียกสติ เขาเห็นหน้าสาวใต้ร่าง วินาทีแรกจำได้ว่าคือภวินตาเพื่อนสนิท อีกวินาทีถัดมา ภาพใบหน้าอนัญญาซ้อนทับ ความรักที่ยังคงมีอยู่ คิดว่าหล่อนกลับมาหาตน เขาทำในเรื่องที่ไม่คาดคิด
ศุภวัตรจูบภวินตา...
ภวินตาถูกฉกจูบซึ่งหน้าจากเพื่อนสนิท นอกจากตกใจ ร่างกายหล่อนแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก เรี่ยวแรงถดถอยทันใด ไม่มีแรงชนิดที่ว่า ส่ายหน้าหนีไม่ได้ ผลักเขาก็ไม่ได้อีก สติถูกคุมเอาไว้ชั่วคราว ปล่อยให้ศุภวัตรครอบครองปากตนตามอำเภอใจ