ทิวาเลือนจันทร์

ภาณุ สถาปนิกหนุ่มที่ชีวิตถึงคราวต้องเจอเข้ากับอาถรรพ์วัยเบญจเพส เมื่อจับได้ว่าคนรักที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแอบคบซ้อนเป็นวิศวกรสาวรุ่นน้องในที่ทำงานเดียวกัน จบความสัมพันธ์กลางอากาศรับขวัญครบรอบวันเกิดแบบฟ้าผ่าหน้าแล้ง
แต่เขาก็มีเวลาเสียใจอยู่ได้ไม่กี่วัน ก็ถูกลูกค้าปริศนาสายเปย์ซื้อตัวจนถูกส่งมาคุมหน้าไกลถึงลำปาง พอมาถึงก็เจอแต่บ้านเก่าๆ หลังใหญ่กับคนดูแลสูงวัย พร้อมคำฝากฝังจากเจ้าของบ้านที่สั่งว่าต้องดูแลเขาให้ดีที่สุดประหนึ่งเขาเป็นนายอีกคนของบ้านโดยที่ปราศนาเงาของผู้เป็นเจ้าของ แต่นั่นก็ไม่นับว่าแปลกเท่าไหร่หากต้องเทียบกับ…
ทันทีที่ภาณุก้าวเข้ามาใน ‘บ้านจันทร์ตระการ’ หลังนั้น ความรู้สึกคุ้นเคยประหนึ่งคนที่ได้กลับบ้านอีกครั้งก็ผุดเข้ามาในหัว ไหนจะความคุ้นชินกับองค์ประกอบของบ้าน และเสียงเรียกประหลาดแต่กลับคุ้นหูที่ดังแว่วมาพร้อมกับภาพหลอนที่ฉายวนไปมาถึงหญิงสาวคนหนึ่ง เสียงเรียกที่ว่านั้นคอยเรียกหาใครสักคน ใครคนนั้นที่ถูกเรียกว่า…รวี
ชื่อนี้ภาณุได้ยินมันทั้งในยามที่เดินสำรวจบ้าน และยามหลับฝัน
ในฝันนั้นเขาเห็นผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งคอยมาเรียกหา กลิ่นดอกแก้วหอมจางๆ ที่ชวนมัวเมาดึงดูดให้เขาเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย ก่อนจะตามมาด้วยความหวานซึ้งของอารมณ์สิเน่หาที่ซ่านลึกมอมเมาจนเขาเก็บเอามาคิดเห็นเป็นภาพหลอนแม้แต่ยามตื่น หากแต่ทุกครั้งที่คิดว่าอารมณ์และสัมผัสพวกนั้นเป็นเรื่องจริง ภาณุก็มักจะสะดุ้งตื่นมาบนเตียงที่ว่างเปล่าของตนเพียงลำพังทุกครั้งไป