ตอบแทนรักนี้ด้วยหัวใจ

"มีใครอยู่ไหมคะ" เธอถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเป็นห่วงซึ่งไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงนั้นเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
"มี" เสียงครางตอบเธอแผ่วเบาเหมือนว่าเจ้าของเสียงอยู่ไม่ไกลจากเธอเท่าไหร่นัก
"คุณ คุณอยู่ตรงไหน" ศศินิภาเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสียงร้อนรนพลางหันหลังกลับไปมองยังถนนที่อยู่ด้านบนว่าพ่อของเธอนั้นจะตามมาหรือเปล่า
"ผมอยู่ตรงนี้" และแล้วเธอก็มั่นใจว่าเจ้าของรถสปอร์ตนั้นเป็นผู้ชายแน่นอนและถ้าเดาไม่ผิดเขาคงจะอายุราว ๆ สามสิบต้น ๆ จากการฟังน้ำเสียง
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ผมถูกยิง" ชายหนุ่มตอบเสียงเครือด้วยความเจ็บปวด
"คุณถูกยิงเหรอคะ แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง" หญิงสาวนั่งคุกเข่าและชะโงกดูที่หน้าผาเหมือนเธอจะเห็นว่าเงาของเขานั้นกำลังขยับบนกิ่งไม้ใหญ่ตรงหน้าผา เธอก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาหน่อย
"คุณช่วยดึงผมขึ้นไปได้ไหม"
"ได้ค่ะ คุณยื่นมือมาหน่อยค่ะ"