สัญญาร้ายหน้าฝน (สันต์อย่าร้าย)

คุณสันต์/น้องตาหวาน
...
มีปัญหาเรื่องเงินเหรอ? ถ้ามีก็บอก
"คุณสันต์" ตาหวานรีบผลักมือเขาออกแต่ไม่เป็นผล แรงอันน้อยนิดไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายตัวโตได้เลย
"มีปัญหาเรื่องเงินเหรอ"
"คุณสันต์!" หญิงสาวหลุดอุทาน เมื่อชายหนุ่มจี้จุดของเธอ มองตาขุ่นเลยทีเดียว
"หน้าแบบนี้ เรื่องจริงล่ะสิท่า" ขำหึ ยกยิ้มมุมปากเพราะมันน่ารักอีกแล้ว ยิ่งขยำลูบไล้สะโพกงอนหนักขึ้น
"เปล่าค่ะ" เรื่องภายในครอบครัว ทำไมเธอต้องบอกด้วย อีกอย่างผู้ชายหน้ามึนคนนี้รู้ได้ไงว่าเธอมีปัญหาเรื่องนี้
"แน่ใจ!" คิ้วเข้มเลิกขึ้นเชิงถาม
"ค่ะ ไม่ใช่เรื่องของคุณ" ไม่ต้องอยากรู้เลย
"เหรอ ว่าจะช่วยสักหน่อย ไม่มีปัญหาก็จบไป ถ้าอยากให้ช่วยก็บอก"
...
"ขออนุญาตค่ะ" หญิงสาวเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าห่างออกไปเกือบสองเมตร
"มายืนใกล้ผมเดี๋ยวนี้" กลัวเขากัดหรือไง ยืนห่างอะไรขนาดนั้น
"ค่ะ" ตาหวานก้าวขาเพียงสองก้าว แต่ทว่ายังรักษาระยะห่างอยู่
"เข้ามาอีก!"
"คุณจะเอาอะไรคะ" ท่าทางเขาแปลกมาก ดูไม่น่าไว้ใจ เกิดความประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย
"ทำไมต้องต่อต้าน หากผมเข้าไปหาเองจะโดนไม่น้อย"
"วันนี้ท่าทางคุณอารมณ์ไม่ดี หวานกลัวค่ะ"
"หึ! กลัวผม กลัวแล้วยังกล้าขัดคำสั่งอีก"
...
ฝากนักเขียนโนเนมอย่างไรท์ P.simด้วยนะคะ
หากพบข้อผิดพลาดกระซิบด้วยนะคะ น้อมรับแล้วจะรีบแก้ไขค่ะ