แม่ของกุ๊กกู๋เป็นมิสชับบี้

"ฉันเกลียดคุณ"
"แย่จัง หม่าม้าเกลียดป่าป๊าซะแล้ว" จางอวี่เหิงทำหน้าสลด กุ๊กกู๋เห็นพ่อทำหน้าเศร้าจึงรีบหาวิธีปลอบประโลม ด้วยการดึงแม่เข้าไปหา
"หม่าม้าโอ๋โอ๋ป่าป๊าหน่อยค้าบ หม่าม้าอย่าเขียดป่าป๊าเลยนะ"
"เกลียดจ้ะ ไม่ใช่เขียด ไม่รู้ละ หม่าม้าโกรธป่าป๊าของกุ๊กกู๋ และความโกรธครั้งนี้ก็น่าจะไม่หายกันได้ง่าย ๆ อย่างที่ใครบางคนคิดหรอก"
"พี่รู้แล้วว่าตุ่นต้องโกรธ งั้นไปเซี่ยงไฮ้กับพี่นะครับ พี่จะได้ง้อ" เขาเอ่ยพร้อมโอบเอวเธอเข้าไปบดเบียด แต่คนที่กำลังโกรธจนควันออกหู รีบดึงตัวเองออกห่าง
"ไม่ต้องมาฉวยโอกาสเลยค่ะ คนเลว" คำพูดที่หลุดจากปากทำให้เด็กน้อยที่ยืนฟังอยู่รู้สึกแย่ตามไปด้วย
"ฮึก ป่าป๊าของกุ๊กกู๋เปงคนซั่วคนเยวได้ยังไงค้าบ" กุ๊กกู๋สะอื้น น้ำตานองหน้า เสียใจอย่างมากที่แม่หาว่าพ่อเป็นคนเลว
"กุ๊กกู๋คนเก่ง ไม่ร้องสิครับ" จางอวี่เหิงรีบเข้าไปปลอบลูกชาย ใช้มือปาดน้ำตาบนแก้มของเด็กน้อยที่กำลังร่ำไห้ด้วยท่าทางเป็นห่วง

เรื่องที่สองในซีรีส์ ป้อหอบลูกหนีแม่