บังเอิญรักนายมาดนิ่ง

เมษา สาวสวยปี1 บังเอิญมีปากเสียงกับ พายุรุ่นพี่ปี2หนุ่มหล่อประจำคณะบริหาร หลังจากวันนั้นชีวิตของเมษาด็ไม่สงบอีกเลย พายุเอาแต่ตามจีบตามติดเธอเป็นเงาตามตัว

เสียงพรึ่บดังสนั่น! ตามมาด้วยเสียงอุทานเบาๆ “อุ้ย!”

“จะรีบไปตามควายที่ไหนครับ?” เสียงทุ้มเข้มของร่างสูงถามขึ้น คำพูดติดตลกแต่แฝงไปด้วยความหงุดหงิด

เมษาไม่ทันได้มองหน้าผู้พูด เธอก็ตอกกลับไปทันควัน

“อ้าว คุณทำไมปากหมาแบบนี้อะ!” น้ำเสียงแข็งกร้าว ก่อนที่ใบหน้าเรียวสวยจะเงยขึ้น สบตาคมกริบของผู้ชายตรงหน้า

แล้วเธอก็ถึงกับอึ้ง “ซวยแล้วเมษาเอ้ย… รุ่นพี่ที่คณะนี่นา” เสียงกระซิบแผ่วเบา ความรู้สึกผิดหวังและกังวลผสมปนเปกันอยู่ในใจ

“เก่งดีนี่ กล้าเถียงรุ่นพี่ซะด้วย” พายุหัวเราะเบาๆ สายตาคมกริบกวาดมองป้ายชื่อที่คล้องคอเมษา “เมษา ปีหนึ่ง คณะบริหาร… หึๆ” ริมฝีปากหนายกขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย

ลมหายใจอุ่นๆ ของพายุพัดผ่านข้างใบหู กระซิบแผ่วเบาแต่ทรงพลัง “ปากเก่งแบบนี้… พ่อจะดูดให้พูดไม่ได้เลย คอยดู”

พายุจ้องมองเมษาอย่างมีเลศนัย ประกายในดวงตาบ่งบอกถึงความตั้งใจแน่วแน่ เธอหนีไม่พ้นแน่ๆ

นับจากนี้ ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยที่เมษาเคยคิดว่าจะสงบสุข คงไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว

~ เรื่องราวจะเป็นอย่างไงอย่าลืมเข้ามาอ่านกันนะคะ♥️♥️