ขอให้เธอคือรักของฉัน

"ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับคนที่เทียมหน้าเทียมตาใครในสังคม แต่ต้องการคนที่เดินเคียงข้างไปด้วยกัน ไม่ว่าข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น เราสองคนจะจับมือช่วยกันฝ่าฟันประคองครอบครัวของเราไปด้วยกัน ฉันขอให้การแต่งงานนี้คือเครื่องยืนยันว่า ฉันพร้อมจะสนับสนุนและช่วยสานฝันในสิ่งที่ลักษณ์ต้องการ ฉันอยากเป็นส่วนหนึ่งในความสำเร็จของเธอด้วย ลักษณ์นันท์"

"คุณเพชร" ลักษณ์นันท์กอดเขาตอบด้วยความซาบซึ้ง

"ได้โปรดแบ่งพื้นที่ให้ฉันได้ยืนข้างๆ คอยเป็นกำลังใจยินดีด้วยในวันที่เธอมีความสุข ให้เราได้จับมือประคองกันไปในวันที่มีเรื่องร้ายๆ ได้ไหม ลักษณ์นันท์"

ร่างเล็กในอ้อมกอดเขาสะท้านด้วยความตื้นตัน เขาเองก็ไม่คิดเลยว่าจุดเริ่มต้นของคำว่าครอบครัวคือคำว่าแบ่งปันความรู้สึก มันเป็นเช่นนี้ ดีเช่นนี้เอง

"ที่นี้ตกลงแต่งงานได้แล้วใช่ไหม ยายเด็กดื้อ"