ดวงใจสิงหา

ไม่มีนอกกายนอกใจ/จบดี
เธอรู้ความจริงเกี่ยวกับการตายของพ่อเขา แต่ความจริงกับเป็นสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ เธอจึงต้องเริ่มจากการทำให้ผู้ชายที่ไม่ไว้ใจใครนอกจากตัวเองไว้ใจเธอก่อน โดยการมาอยู่กับเขา

ดวงใจสิงหา
"พี่สิงหามีคนที่รักมาก ขนาดเรียกว่าเป็นดวงใจไหม ที่เราสามารถทำทุกอย่างให้ได้"

"มีสิ"

"บอกได้ไหม? ใครเหรอ"

"ตัวเอง"

____
"ขอนอนด้วยหน่อย" กระซิบไปที่ข้างหูคนตัวเล็กเสียงแผ่วเบา แล้วกระซับอ้อมกอดเธอเอาไว้แน่นขึ้นอีก ยังกับกลัวเธอหนีไปไหน

"มาทำไม" เสียงสะอื้นเอ่ยถามโดยยังไม่หันไปด้านหลัง เธอร้องไห้จนตาร้อนผ่าวไปหมดเพราะความเสียใจที่อีกคนไม่เชื่อคำพูดของเธอ

"สาบานว่าไม่รู้ว่าพี่เข้ามา"

"รู้แล้วจะให้โดดหน้าต่างหนีหรือไง"

"โดนหนีก็จะโดดตาม"

"อย่ามากอด ปล่อยเลย"

"อย่าดิ้นเดี๋ยวพี่ตกเตียง" เพราะเจ็บแขนเลยมานอนอีกฝั่งเหลือพื้นที่ไม่มาก ถ้าเธอขยับแรงเขาต้องตกแน่ แต่เหมือนคนพยศจะไม่ฟังขยับดิ้นสุดตัว คงเพราะไม่พอใจเขาเป็นอย่างมาก ร่างสูงด้านหลังสูดลมหายใจแล้วเอ่ยออกมา

"พี่ขอโทษครับ" แม้เสียงไม่ดังแต่มีพลังมหาศาล ทำให้เธอหยุดดิ้นทันที เธอพลิกตัวหันใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตามองสบตากับร่างสูงบนเตียง แล้วขยับปากที่ยังสั่นพูดบางอย่าง

"น้ำใสไม่ได้โกรธ น้ำใสแค่น้อยใจ พี่เคยไว้ใจใครบ้างไหม" เอ่ยถามเสียงเบา แต่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงอยู่ภายใน เธอไม่อยากให้เขาใช้ชีวิตแบบนี้ แบบที่พ่อของเธอเคยเล่าว่าสิงหาไม่ไว้ใจใครเลย ตั้งแต่นิดาเปลี่ยนไป เขาเคยเจ็บปวดจากการถูกบอดี้การ์ดคนสนิทยิงปางตาย ทำให้เขาอยู่อย่างหวาดระแวงมาตลอด

"เธอว่าข้างกายฉันมีใครน่าไว้ใจไหม" เขาถามกลับ ขณะที่สายตายังสบเข้ากับดวงตาใสซื่อของคนตัวเล็กไม่วางตาไปทางอื่น เธอเข้าใจเขาเลยเป็นห่วงเขามาก

"น้ำใสไง! พี่ไว้ใจน้ำใสได้ น้ำใสอยากได้ความไว้ในจากพี่" น้ำเสียงมุ่งมั่นเอ่ยบอกเขา สายตาเธอยังจับจ้องไม่หลบเลี่ยง เธออยากให้เขาไว้ใจ ไม่ใช่เพียงเพราะพ่อเธอบอกเอาไว้เพื่อจะบอกความจริงที่แสนหนักอึ้งกับเขา แล้วก็ไม่ใช่เพียงเพราะกลัวตายอีกต่อไป แต่เป็นเพราะเธอรักเขา

เธอจึงหวังดีต่อเขา

"นอน" มือหนายกปาดเช็ดคราบน้ำตาออกจากแก้มใสให้คนตัวเล็กอย่างทะนุถนอม ขณะออกคำสั่งแล้วกอดเธอกระชับแน่นขึ้นด้วยความอ่อนโยน เธอก็มุดเข้าไปตรงซอกอกอย่างทุกคืนแล้วหลับตาลงตามคำบอกอย่างว่าง่าย

ถึงแม้ไม่มีการตอบแต่ไม่มีการปฏิเสธ นั่นแปลว่าเขาเริ่มไว้ใจเธอในระดับหนึ่ง แม้จะไม่ทัั้งใจแต่ทว่าเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งเธอก็มีความหวังขึ้นมาแล้ว เชื่อใจหนูเร็วๆ นะ เพราะสิ่งที่หนูจะบอก มันคงทำให้พี่ตกใจมากแน่ๆ กับการต้องรู้ว่าคนที่ทำตัวเกลียดเขาราวกับศัตรูเป็นฆ่าคนที่เขาเรียกว่าพ่อ เพราะเขาคนนั้นจะฆ่าตัวเอง ไม่มีอะไรสมเหตุสมหวังเลย