Please stop ข้าไม่ใช่หมออัจฉริยะ เล่ม 1

ณ อาณาจักรเอเลนเทีย วาเลนท์ หนุ่มผู้ใช้ชีวิตเรียบง่ายในกระท่อมกลางป่าลึกกับพ่อที่ตาบอดสนิท วันหนึ่งโชคชะตาเล่นตลก เขาสามารถรักษาโรคประหลาดของขุนนางที่เข้ามาเจอเขาด้วยความบังเอิญ มันจึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นข่าวลือไปชั่วข้ามคืนว่าเขาเป็นหมออัจฉริยะที่สามารถรักษาโรคประหลาดได้

เมื่อองค์ชายลำดับสาม เซอร์ฮาน แห่งอาณาจักรซินดาราหรือเมืองมั่งคั่งทะเลทรายกว้างใหญ่ได้ยินข่าว จึงออกเดินทางตามหา ด้วยความหวังว่าหมออัจฉริยะคนนี้จะสามารถช่วยรักษาโรคประหลาดนี้ได้


"ข้าไม่ใช่หมอ!" วาเลนท์ตอบทันที เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย แม้พยายามควบคุมมันก็ตาม "ข้าเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น!" 
"แต่เจ้าสามารถช่วยชีวิตผู้คนได้" มารายาย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง "และตอนนี้เราต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า"

วาเลนท์ถอยหลังไปเล็กน้อย ร่างของเขาก็สั่นเล็กน้อยด้วย ความตึงเครียดนี้ เขาคว้าท่อนไม้ใกล้มือขึ้นมา พลางยกมันขึ้นขู่ "ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่ใช่หมอ! พวกเจ้าจงออกไปจากบ้านข้าเดี๋ยวนี้!"

ทหารหญิงขยับถอยหลังเล็กน้อย แต่ไม่มีใครละสายตาจากชายหนุ่มตรงหน้า ความตื่นกลัวผนวกความหวาดระแวง มันได้สะท้อนชัดในดวงตาสีเขียวของเขา ท่ามกลางความเงียบงัน เขาหันกลับปิดประตูไม้เก่า ๆ ด้วยเสียงดังปัง!

เสียงหอบหายใจหนักของวาเลนท์ดังชัดใกระท่อม เขาพิงประตูไว้แน่นเหมือนมันเป็นเกราะกำบังเดียวที่เหลืออยู่ในโลก ดวงตาของเขาเหลือบไปเห็นตะกร้าสมุนไพรแห้งที่วางอยู่ไม่ไกล ภาพในหัวของเขาแจ่มชัดทันที... พวกเขาคงมาที่นี่เพราะมัน

ด้วยความตื่นตระหนก เขาคว้าตะกร้าสานใบเล็กนั้น รีบเดินไปยังหน้าต่าง มือสั่นเทาขณะเปิดหน้าต่างก่อนจะโปรยออกไปนอกกระท่อมอย่างรวดเร็ว

"อยากได้นักก็เอาไป! เอาไปแล้วออกไปจากที่นี่เสียที!" เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ เสียงนั้นสะท้อนก้องไปทั่วป่าราวกับเป็นคำประกาศขับไล่ ก่อนจะปิดหน้าต่างหนีอีกครั้ง

เซอร์ฮานเดินเข้ามาช้า ๆ หยิบสมุนไพรแห่งที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ดวงตาสีฟ้าของเขามองมันอย่างพินิจ ก่อนจะหยิบขึ้นมาใกล้จมูก กลิ่นหอมเย็นอ่อน ๆ ลอยขึ้นมาช่วยให้จิตใจสงบ

"สมุนไพรนี่..." เซอร์ฮานกล่าวเบา ๆ "เขารู้วิธีใช้พวกมันอย่างแน่นอน"