รักกันได้สักที

"รักกันได้สักที" นิยายรักอ่านสบาย ย่อยง่าย ไร้ดรามา พระเอกธงเขียว
=================

โปรย...

กว่าจะฝ่าฟันอุปสรรค และทำให้พ่อแม่ภัคจิรายอมรับในตัวเขาได้ เขมกรก็เกือบสูญเสียผู้หญิงที่รักมากที่สุดในชีวิตไป ทว่าใครเลยจะรู้...เหตุการณ์ครั้งนั้นกลับเป็นบทพิสูจน์ที่ทำให้เธอและเขา รักกันได้สักที
=================

เขมกร...ชายหนุ่มผู้รักการทำขนมเป็นชีวิตจิตใจ แม้เป็นลูกกำพร้าถูกทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่แบเบาะ แต่ความใฝ่ดีและมุมานะทำให้เขาเก็บเงินไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสได้สำเร็จ และที่นั่นทำให้เขาได้พบกับ...ภัคจิรา

ภัคจิรา...หญิงสาวผู้เพียบพร้อม ลูกสาวนักการทูต มีแม่เป็นคุณหญิงทายาทเจ้าสัวอสังหาริมทรัพย์ แต่เธอดันตกหลุมรักผู้ชายที่มีแต่ตัวอย่าง...เขมกร

ความรักครั้งนี้มีอุปสรรคที่ทั้งคู่ต้องร่วมฝ่าฟัน กว่าที่คนสองคนจะ "รักกัน (อย่างเปิดเผย) ได้สักที" ต้องเจอเรื่องอะไรบ้าง มาติดตามกันนะคะ
=================

ชายหนุ่มคว้าร่างนุ่มเข้ามากอด กดปลายจมูกกลางศีรษะเล็ก ถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้เธอรับรู้ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าวันหนึ่งจะตกหลุมรักผู้หญิงที่เปรียบเหมือน ดอกฟ้า ในขณะที่ตัวเองไม่ต่างจาก หมาวัด ตามสุภาษิตโบราณ

ทว่าเมื่อวันนี้มาถึง และเขาได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่จากภัคจิรา คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเขมกรจะใช้ระยะเวลาและความจริงใจเป็นเครื่องพิสูจน์ ให้ทุกคนรู้ว่าคนที่มีต้นทุนติดลบอย่างเขาจะทำให้สาวคนรักเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดให้ได้
=================

น้ำจิ้ม...

"ค่อย ๆ ไล่ไปทีละคอร์ดนะครับ ไม่ต้องรีบ"

"ริราก็ไม่ได้รีบนี่คะ ริรามีเวลาให้เขมสอนจนถึงเช้า"

เขมกรก้มหน้ามอง แววตาเป็นประกายสุกใสบ่งบอกเช่นนั้นจริง ๆ

"แต่ถ้าเขมไม่อยากให้อยู่ ริรากลับตอนนี้ก็ได้ค่ะ"

"ใครบอกไม่อยากให้อยู่ล่ะครับ แต่เขมเกรงใจ"

ภัคจิราเอียงคอมอง ส่งยิ้มอ่อน ๆ ให้ ทำไมจะไม่รู้ว่าคนที่เขาเกรงใจคือใคร

"ริราบอกคุณพ่อคุณแม่แล้วค่ะ ว่าขอให้ริราได้ใช้ชีวิตของตัวเอง" เธอไม่ได้ขยายความเพิ่มว่าได้ยืนยันกับจักรทิพย์และรัศมีดาวแล้วว่าขอให้ตัวเองมีโอกาสใช้สมองควบคู่กับหัวใจ หากอนาคตข้างหน้าจะไม่สมหวังก็พร้อมยอมรับความผิดหวัง

เขมกรก้มลงหอมหน้าผากมน ไล้ปลายจมูกไปตามสันจมูกหญิงสาว ฉวยจูบไว ๆ ที่จมูก เล็ก แล้วหยุดริมฝีปากแนบชิดกลีบปากนุ่ม

สัมผัสอ่อนหวานทำให้ภัคจิราอดเผยอปากรับไออุ่นไม่ได้สักที สองกายถ่ายทอดความนุ่มนวลให้แก่กันทั้งแนบแน่นและเนิ่นนาน จนคนถูกจูบเบี่ยงหน้าหนี แต่ก็ไม่พ้นปากหยักที่ตามไปพรมจูบข้างแก้มใส

"ตกลงวันนี้ริราจะได้เรียนไหมคะ"

"ไม่อยากสอนแล้ว" คนที่เคยมีเหตุผลตลอดเวลากลายเป็นเด็กดื้อในวินาทีนั้น "ไม่อยากทำอย่างอื่นเลย นอกจาก...จูบ"

"แล้วเมื่อไหร่ริราจะเล่นเป็น" ลำคอระหงสะท้านไหวตอนชายหนุ่มกดจูบที่แอ่งชีพจร ภัคจิราแหงนหน้าขึ้นเล็กน้อย กัดกลีบปากเบา ๆ

"เขมว่ากีตาร์ใหญ่ไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างริรา ไว้เขมซื้ออูกูเลเล่มาให้เล่นดีกว่า"

"ไม่เห็นใหญ่เลย กีตาร์ของเขม ริราจับถนัดมือ"

"อย่างอื่นของเขม ริราก็น่าจะจับถนัดมือเหมือนกัน" จมูกซุกซนยังคงดอมดมผิวกายสาว ปากพร่ำคำพูดชวนขนลุกไม่หยุดหย่อน พลางนำเครื่องดนตรีวางลงบนพื้นไม่ให้เป็นอุปสรรคต่อการสนทนา

"ทะลึ่ง" หญิงสาวเอียงหน้าซ่อนรอยยิ้ม คิดไปไกลกว่าครั้งไหน ๆ
=================

แนะนำซื้อผ่านเว็บไซต์ MEB และระบบแอนดรอยด์ ได้ราคาถูกกว่า IOS ค่ะ
ส่วนหนึ่งจากยอดโหลด E-Book ช่วงโพรโมชัน มุกนิลจะนำไปทำบุญกับ รพ. เนื่องในเดือนเกิด ก.พ.ค่ะ