ดวงใจคาริชม่า

"คุณเจ็บเหรอถึงร้องไห้"
ผู้ที่กล่าวถามใช้สองมือประคองใบหน้าของเธอเบาๆ และใช้นิ้วมือเล็กๆเช็ดนํ้าตาให้เธอ
"แต่ไม่เป็นอะไรหรอกนะเดี๋ยวมันก็หายเจ็บ"
นํ้าเสียงเล็กๆ แต่มั่นคงนั้นแสดงให้เห็นว่าอีกคนพูดความจริงพูดความจริง
แต่เมื่อยิ่งได้ยินประโยคปลอบนั้นนํ้าตาของเธอยิ่งไหลรินลงมาอาบแก้มนวลมากกว่าเดิม
"กลับบ้านกับฉันนะ"