หลงกลรักอัคนี

ความทรงจำในวัยเด็กผุดขึ้นมาในความคิด เธอมักจะโดนเด็กผู้ขายตัวสูงแกล้งเธอ พอโตขึ้นมาไม่คิดว่าจะเจอกับเขาอีกครั้ง คนนิสัยเสียคนนั้น

"นี่หนูเขียนฝัน จำได้มั้ยลูก ลูกของน้าจันทร์" อัคนี ปลายตามองลูกสาวของเพื่อนแม่จากหัวจรดปลายเท้า นี่ยัยเด็กที่เขาชอบแกล้งตอนเด็กๆ หรอเนี้ย แม่เจ้า
โว้ย..ทำไมโตขึ้นถึงได้สวยขนาดนี้
ตัวเล็ก นมใหญ่ มันน่านัก

"อะแฮ่ม" เสียงของคุณนายเพลงขวัญ ดังขึ้นแทรกขณะที่เขากำลังสำรวจรูปร่างน่าชวนมองของ ลักษิกา

"หนูฝันจ้ะ นี่พี่เกียร์ เป็นไงจ้ะ พอโตขึ้นมาพี่เขาหล่อมั้ยจ้ะ" ถามซึ่งๆ หน้าจะตอบยังไงล่ะทีนี้

"เอ่อถ้าพูดตามมารยาท ก็หล่อค่ะ" ลักษิกาพูดขึ้นกับเพลงขวัญด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ แต่ถ้าพูดจากใจ หล่อโคตรๆ แต่ขอบาย ตอนเด็กนิสัยแย่ขนาดนั้น โตขึ้นคงไม่ต่างกัน นี่คือความนึกคิดภายในใจของลักษิกา

"ปากร้ายไม่เบาเลยนะ"