ก็ว่าจะไม่...สุดท้ายก็รัก Happier with you.

การกลับมาร่วมงานศพของคุณยายที่เมืองไทยทำให้ ไคโร วอลช์ เจ้าของสำนักงานกฎหมายรูปหล่อต้องคิดหนักเมื่อคำขอสุดท้ายของท่านต้องการให้เขากับ โปรดปราน วนาพานิชย์ หญิงสาวที่คุณยายอุปการะลงเอยกัน
แต่คนสองคนที่ไม่ค่อยถูกกันตั้งแต่เด็ก แถมยังตอนนี้ยังอยู่คนละประเทศต้องมาอยู่ด้วยกันมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเมื่อต่างฝ่ายต่างวางท่าแล้วเมื่อไหร่จะลงเอยกันได้เสียที

+-+-+-+

"เห็นตัวตัน ๆ แบบนี้ไม่คิดเลยว่าจะเสน่ห์แรง" ไคโรแขวะเมื่อได้อยู่กันตามลำพัง
"เพื่อนฉันเจอเธอแค่ครั้งเดียวก็โดนเธอหว่านเสน่ห์ใส่เสียแล้ว อ่อยเก่งเหลือเกิน"
"ไม่ได้อ่อย ไม่ได้หว่านเสน่ห์เสียหน่อย พี่ไคอย่ามาหาเรื่องกันดีกว่าค่ะ" หญิงสาวย้อนทันที เรื่องอะไรจะยอมโดนว่าฝ่ายเดียวและที่เขาพูดมาแต่ละอย่างมันก็ไม่จริง.
"ไม่ได้อ่อยแล้วทำไมเพื่อนฉันถึงได้หยอดเธอไม่หยุด"
"จะไปรู้เหรอ"
"แล้วเธอชอบหมอนั่นหรือเปล่า" ไคโรถาม อยากรู้ว่าโปรดปรานคิดอย่างไรกับเพื่อนของเขา
"เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงวันจะให้บอกชอบไม่ชอบได้ไง แต่เท่าที่เห็นเขาก็คุยสนุกและดูเป็นมิตรจะคบหาไว้ก็ไม่ผิด"
"ถ้าคิดจะคบหาแบบเพื่อนหรือทักทายกันแบบคนรู้จักฉันไม่ว่าหรอก แต่ถ้าคิดจะจับอลันคิดดูให้ดี อย่าลืมว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน อย่าลืมว่าเธอยังอยู่ในช่วงทดลองเป็นเมียฉันอยู่ ดังนั้นทำตัวและวางตัวให้เหมาะสมกับคำว่าเมียด้วยถึงแม้ว่าจะยังอยู่ในช่วงทดสอบก็ตามเข้าใจไหม"
ไคโรพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่รู้ทำไมเวลาเห็นโปรดปรานคุยกับอลันแล้วมันรู้สึกขัดหูขัดตาไปหมด
"พูดแบบนี้หึงหรือเปล่าคะ รักโปรดใช่ไหม" โปรดปรานถามแล้วส่งยิ้มพร้อมทั้งลุ้นคำตอบไปพร้อมกัน
"รักบ้ารักบออะไร อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยที่พูดเพราะอยากจะให้เธอจำเอาไว้ว่าตัวเองกับฉันเป็นอะไรกัน ดังนั้นคิดจะทำอะไรเกรงใจกันบ้าง เธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะเมีย ถึงจะเป็นช่วงทดลองงานก็ควรจะทำตัวให้มันดี ๆ หน่อยไม่ใช่อ่อยไปทั่วแบบนี้ ถ้าสวยแล้วอ่อยไปทั่วจะไปว่าเลย แต่นี่ไม่สวยแล้วอ่อยมันดูไม่เข้าท่า เราเป็นหมูไม่ใช่แรด ดังนั้นอย่าข้ามสายพันธุ์ หรือไม่อย่างนั้นก็เลือกสักอย่างว่าจะเป็นอะไรไม่ใช่อยากจะเป็นทั้งสองอย่าง" เมื่อเห็นว่าโปรดปรานทำท่าจะเถียงเขาก็รีบได้จากไปทันที
"เดินหนีมาแบบนี้ น่าจะหงุดหงิดน่าดู" ไคโรพึมพำเบา ๆ พร้อมทั้งอมยิ้ม
"บ้า มาด่าแล้วก็ไป เป็นหมูไม่ใช่แรดเหรอ แล้วรู้ไหมว่าตัวเองเป็นหมาบ้า" โปรดปรานตะโกนด่าตามหลังด้วยความโมโห
"อย่าให้ถึงทีโปรดบ้างก็แล้วกัน จะด่าสามชั่วโมงไม่ให้ซ้ำกันเลย

-+-+-+

"เธอรู้ใช่ไหมว่าก่อนที่เราจะมาทดลองอยู่ด้วยกันฉันสามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้ดีมากโดยที่ไม่จำเป็นต้องมีเธอมาอยู่ร่วมทางด้วย ฉันคิดว่าฉันทำมันได้ดี และดีมากทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องงาน"
"รู้ค่ะ พี่เป็นคนเก่ง"
"ใช่ฉันเก่ง เรื่องนี้ไม่เถียง แต่เธอรู้ไหมว่าชีวิตมันจะดีมากกว่านี้ถ้ามีเธออยู่ด้วยกัน...เธอน่าจะรู้ว่าฉันไม่ใช่คนพูดมากและไม่ชอบพูดอะไรที่มันหวานแหวว ฉันเป็นคนปากไม่ดีแล้วก็ไม่ค่อยสนใจอะไรมากนัก ฉันชอบทำให้เห็นมากกว่า ซึ่งหลายครั้งหากเธอไม่โง่จนเกินไปก็น่าจะรู้ว่าคำพูดกับการกระทำของฉันมันมักไม่ค่อยสามัคคีกันนักหรอก ปากบอกว่าไม่สนแต่ฉันสนใจเรื่องของเธอทุกเรื่องนะ.."

ฝากนิยายด้วยนะคะ