ถ้ารักแล้วต้องโง่

"รักแล้วพี่ คงรักนานแล้วด้วย แต่เพิ่งรู้เอาตอนที่เธอไม่อยู่แล้ว"
******************
"ทำไมมึงถึงอยากได้ผู้หญิงโง่ว่ะ"
ขุนพลยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย หยิบแก้วไวน์แล้วจิบไวน์ชั้นนำที่มีไว้รับรอง กลืนลงคอ หลับตาดื่มด่ำกับรสชาติหวานละมุนลิ้น แล้วได้เวลาตอบคำถามของเพื่อน
"ผู้หญิงโง่จะไม่มีวันไปจากกู"
เคี้ยวง่าย ย่อยง่าย จะเคี้ยว จะคายตอนไหนเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่เฝื่อนคอ ไม่ขมลิ้น ไม่พอใจจะกินก็แค่วางเอาไว้ อยากกินตอนไหนก็หันไปหา นานแค่ไหนก็ยังอยู่ที่เดิม คล้าย ๆ กับที่เขาว่า หันไปเมื่อไหร่ก็เจอและไม่มีวันจะหายไปจากสายตา
*************
"แป้งโง่มากไหมคะพี่ขุน"
ตอนนี้คนโง่เหมือนจะไม่ใช่เธอแล้วแหละ
"แป้ง พี่...ขอโทษ" ในชีวิตของขุนพลไม่เคยคิดว่าจะได้พูดคำนี้กับผู้หญิง แต่วันนี้ ขุนพลสิ้นท่า อาจจะเพราะความรู้สึกผิดและกลัวว่า เขาจะสูญเสียภูษิตาไปจริง ๆ
ของเล่นกินเพลินแสนโง่
ทำไมตอนพูดไม่ได้รู้สึกว่ามันเจ็บแสบ แต่ตอนนี้กลับคิดว่าคำนี้ มันโคตรเจ็บปวดเลยว่ะ
"ขอบคุณนะคะ ที่ยังพูดคำนี้กับแป้ง" แต่มันไม่ช่วยให้ความรู้สึกของเธอกลับมาดีได้ดังเดิม
"งั้นเรากลับคอนโดกันเถอะนะ พี่มารับแป้งแล้ว"
"ให้แป้งกลับไปอยู่กับพี่อีกเหรอคะ"
"ครับ" ขุนพลพยักหน้าหงึก ๆ คำขอโทษก็พูดไปแล้ว และเธอก็รับมันไปแล้ว ก็ควรจะกลับกันได้แล้ว
"พี่คิดว่าแป้งยังโง่ไม่พอเหรอคะ"
แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
"พี่ต้องทำยังไง แป้งถึงจะยอมกลับไป"
"มันไม่มีใครอยากเป็นคนโง่ไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ พี่ขุนกลับไปเถอะค่ะ"

จบฟีลกู้ด
ไม่มีนอกกาย นอกใจ