ภรรยากำมะลอของท่านหมอรูปงาม

นางตกกะไดพลอยโจรต้องรับหน้าที่เป็นภรรยาเขา เพื่อเอาตัวรอด ส่วนเขารับนางเอาไว้เป็นไม้กันหมา หวังใช้นางเป็นเกราะกำบังจากสตรีทั่วทั้งเมือง แล้วเรื่องวุ่นวายก็บังเกิดขึ้นกับสถานะกำมะลอของทั้งคู่

เรื่องย่อ

"เป็นข้าเองที่ทิ้งเขาก่อน" ชิงเยว่พึมพำ ดวงตาสวยเริ่มแดงก่ำ ไม่นานก้อนน้ำใสก็ไหลรินลงมาอาบแก้ม พร้อมกับเสียงสะอื้นแผ่วเบาที่ดังออกมาเป็นระยะ

"ไปเถอะ อย่าอยู่ตรงนี้เลย" จินจงรั้งแขนผู้เป็นนายออกเดิน ซึ่งช่วงเวลานั้นไป่ชวนก็หันมาเห็นทั้งคู่พอดี

"ฟูหรงนั่นเจ้าหรือ" เขาเอ่ยพึมพำ สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างเล็กอันคุ้นตา ก่อนจะถูกใครบางคนเกาะแขน

"พี่ไป่ มองอะไรหรือ ข้าเรียกตั้งหลายหนพี่ก็ไม่หันมา"

"แค่มองไปทั่ว ไม่มีจุดที่น่าสนใจพ่ะย่ะค่ะ" ตอบเสียงเย็นชา แววตาก็ไร้ความเสน่หา จนเหลียนฟางเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาแล้ว เพราะหลินไป่ชวนดูจืดชืดเป็นอย่างมาก

ตั้งแต่บ่ายที่นางไปประกาศราชโองการด้วยตนเองก็ไม่ได้กลับเข้าวัง นางหมายจะใช้เวลานี้อยู่ใกล้ชิดกับหนุ่มรูปงามที่กำลังจะแต่งงานกัน ทว่าท่าทีเฉยชาของหลินไป่ชวน มันกลับนำพาซึ่งความเบื่อหน่ายมาให้นางรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจยิ่งนัก หากมิใช่เพราะพระเชษฐาต้องใช้อำนาจจากตระกูลหลิน นางคงสั่งลงโทษให้เขาได้รับผลกรรมจากความจองหองนี้แล้ว

"ข้าอยู่ตรงนี้ทั้งคน พี่ยังคิดจะมองหาสิ่งอื่นอีกหรือ" นางยกมือขึ้นมารั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้หันมาหา จึงได้เห็นแววตาว่างเปล่าของว่าที่ราชบุตรเขยอย่างชัดเจน

"นี่ท่าน" เหลียนฟางดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างทันที ก่อนจะเดินหนีไปขึ้นรถม้าที่จอดรออยู่ไม่ไกล

"ดูเหมือนนางจะโกรธมากนะขอรับ" รั่วเหวินกระซิบ

"ยกเลิกราชโองการไปเลยยิ่งดี เรื่องนี้เอาไว้ก่อน เจ้าไปกับข้าช่วยตามหาคนหน่อย" สิ้นคำไป่ชวนก็เดินมุ่งหน้าตรงไปตามทางที่เขามองเห็นหญิงสาวรูปร่างคล้ายสตรีอันเป็นที่รัก

"ใครขอรับ" องครักษ์เดินตามอย่างเร่งรีบ

"ภรรยาข้า" ไป่ชวนเอ่ยตอบอย่างไม่อายปาก เป็นเหตุให้องครักษ์หนุ่มตกใจจนหยุดชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดิน ทว่าผู้เป็นนายหาได้สนใจไม่ เอาแต่เดินไปข้างหน้าไม่ยอมรอเขาเลย

ทว่าไม่นานนักไป่ชวนก็หยุดยืนนิ่งที่หน้าหอสุรา คนสนิทจึงรีบมองตามสายตาเขา ภาพที่เห็นคือบุรุษหน้าตาดีกำลังอุ้มเอาสตรีนางหนึ่งขึ้น ดูท่านางคงดื่มหนักกระทั่งเมาเป็นแน่

"คุณชาย ไม่ไปตามหาภรรยาของท่านแล้วหรือขอรับ" รั่วเหวินเอ่ยถามอย่างพาซื่อ เมื่อเห็นผู้เป็นนายเอาแต่ยืนนิ่งไม่ไหวติง มิหนำซ้ำยังเอาแต่มองชายหนุ่มที่อุ้มสตรีเดินไปอีก

"นางเป็นภรรยาผู้อื่นแล้ว ข้าจะไปมีสิทธิ์ตามนางกลับมาได้เยี่ยงไร" ไป่ชวนเอ่ยออกมาอย่างกับคนละเมอ ก่อนจะกลับหลังหันเดินไปคนละทางกับกลุ่มของชิงเยว่อย่างหมดอาลัย



คำเตือน!!!

เนื้อหานิยายมีการใช้ถ้อยคำรุนแรง ฉากเข่นฆ่า ต่อสู้

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เนื้อหาทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น