ศิษย์น้อง ข้าไม่มีทางชอบเจ้า (เล่ม ๔) (จบ)

แต่ไหนมาถ้าเราจะฝากคนที่เรารักมากให้ใครสักคน แน่นอนว่าคนนั้นเราต้องไว้ใจมาก
เมื่อผู้เป็นอาจารย์ตัดสินใจฝากสำนักไว้กับศิษย์ แน่นอนว่าเขาต้องไว้ใจศิษย์นั้นมาก
เมื่อผู้เป็นอาจารย์ตัดสินใจฝากธิดาตัวเองให้กับศิษย์ แน่นอนว่าเขาต้องไว้ใจศิษย์นั้นมาก
เราควรทำลายความไว้ใจของใครหรือ?
________________________________________
สีไป๋เจี้ยน ผู้ยึดมั่นในคำสาบาน จำใจรับปากกับอาจารย์ผู้มีพระคุณไว้ว่าจะปกป้องคุ้มครองธิดาของเขาไว้ด้วยชีวิต และไม่คิดล่วงเกินโดยเด็ดขาด เขาควรจะยึดมั่นในคำสาบานครั้งนี้เหมือนกับครั้งที่ผ่านมา แต่คงเป็นความผิดที่เขากลับไม่สามารถรักษาสัจจะได้ครึ่งหนึ่ง
ความผิดที่เขาเฝ้ารักนางมาเนิ่นนาน
ความผิดที่เขาคิดว่าเขาจะควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้
สีไป๋เจี้ยนไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำผิด
คงเป็นเรื่องโฉดชั่วไม่น่าให้อภัย ถ้าสีไป๋เจี้ยนจะใช้ความไว้ใจของอาจารย์มาครอบครองนางเป็นภรรยา เขาเชื่อเสมอว่าเขาไม่มีอะไรเหมาะสมกับเด็กสาวที่งามราวสาวชาววัง ซ้ำตัวเขาเองในยามนี้ไม่ได้หล่อเหลาสง่างามเหมือนเก่า ยังเป็นเพียงแค่คนพิการที่ถูกสำนักขับไล่เพราะการฝึกวิชาผิดพลาด
หลายชีวิตมาขึ้นอยู่กับคนพิการคนนี้เข้าแล้ว