ตาเฒ่าคำลือนั่งห้าง

การเดินทางไปยังโป่งเขียว ประกอบไปด้วย ครูพราน(ตาคำลือ)
ทิดรบ และทิดมืด จำเป็นต้องนั่งห้างเพื่อล่าสัตว์ ในขณะเดียวกันนั้น เขาเอาชีวิตรอดพ้นจากภัยร้ายที่มองไม่เห็น มันคือสิ่งใดกันเหล่า พวกเขาจะสามารถเอาชีวิตรอดออกจากโป่งมรณะได้หรือไม่เรื่องราวจะเป็นอย่างไร เชิญอ่านได้ ตาเฒ่าคำลือ...นั่งห้าง

----------------------------ตัวอย่างเนื้องเรื่อง--------------------------
ร่างของมันล้มกลิ้งพร้อมกับรอยเลือดที่ไหลโฉลมไปทั่วทั้งเรือนร่าง
"แสบนักนะมึง คิดเหรอว่ะ กระสุนกระจอกๆงอกง่อย มันจะทำอะไรข้าได้555" สมิงร้ายว่าจบ มันได้บ่นพึมพรำบริกรรมคาถา แล้วก็เปล่าพรวดไปยังบาดแผล พลันนั้นเองร่างกายของมันที่เคยปริแตกจากคมกระสุน ก็กลับเป็นปกติราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น พรานเฒ่าชะงักงัน เพราะตนไม่เคยพบเห็น สมิงร้ายที่เก่งกาญถึงเพียงนี้ แม้แต่กระสุนเงินที่ตนลั่นไกลออกไป กับไม่สามารถจะทำอันตรายมันได้เลย
"ฉิบหายแล้วตา กระสุนเงินลงอาคมของตา ไม่ละคายผิวหนังของมันเลย" ทิดรบผู้เป็นหลานกล่าวออกมาอย่างลนลานหวาดผวา
"ไอ้พรานแก่ มึงเตรียมตัวตายได้เลย ถ้ามีดีแค่นี้ กูจะขบสมองลูกศิษย์มึงก่อน แล้วค่อยจัดการกับมึงภายหลัง" สมิงร้ายมันได้สาวเท้าไปยังร่างของทิดมืด
หมายจะขบขย้ำให้แหลกแหละ แต่ทว่าครูพรานคำลือ ได้ล้วงวัตถุบางอย่างลักษณะเป็นสีขาวแวววับ เป็นโค้งมน กล่าวพนมนึกถึงบารมีครูบาอาจารย์
"หึ...กูไม่ได้มีดีแค่นี้ ไอ้สมิงเวร เจอกับงากำจัดของกูหน่อย จัดการมันเลยพลายดำลูกพ่อ กระทืบมันให้แระ5555" สิ้นเสียงของพรานเฒ่า เสียงร้องแป้นๆของพญาคชสาร
กระพุ่งจะโจนเข้าใส่ร่างของสมิงร้าย จนร่างมันกระเด็นหงาย กระดูกหลายท่อนแตกหักไปหลายเปราะ จากแรงกระทืบไม่กี่ที