แบบร่างโครงสร้างรัก

ความรักก็เหมือนการสร้างบ้านหลังหนึ่ง เริ่มต้นจากแบบร่างในอุดมคติที่ถูกต่อเติมด้วยวัสดุหรือปัจจัยที่เหมาะสม โครงสร้างบ้านก็เหมือนกับโครงสร้างรัก หากไร้ซึ่งความสมดุลของส่วนประกอบทุกอย่าง ไม่ว่าบ้านหรือความรัก ความมั่นคงแข็งแรงย่อมไม่มี ดังนั้นความรักจะมั่นคงได้ย่อมเกิดจาก "แบบร่างโครงสร้างรัก" ที่สมดุลกันนั่นเอง
............................................................................

"ผมจีบคุณเกรซได้ไหมครับ"
"หา!" คำขอที่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้สายพิรุณอุทานเสียงหลง ใบหน้าแสดงอาการตกใจชนิดคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินอะไรทำนองนี้
"คุณณัฎฐ์ว่าอะไรนะคะ" หญิงสาวตัดสินใจถามซ้ำ
"ผมขออนุญาตจีบคุณเกรซได้ไหมครับ" ครานี้ชายหนุ่มพูดพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
"ถ้าตอบว่าไม่ได้ล่ะคะ" วิศวกรสาวเหล่ตามองคนสูงกว่า
"ไม่ได้ก็จบครับ"
"แค่นี้?" หญิงสาวทำเสียงสูง ไม่ให้จีบคือจบ ไม่คิดจะตื๊อหรือเซ้าซี้สักหน่อยเลยหรือ
"ครับแค่นี้ ผมจะไปยุ่งกับคนที่ไม่คิดจะมีอนาคตกับเราให้เสียเวลาทำไม"
สายพิรุณทำตาปริบๆ พ่อคุณจะเถรตรงเกินไปหรือเปล่า
"เฮ้อ! คุณไปขอจีบผู้หญิงแบบนี้มากี่คนแล้ว เกรซขอเดาว่าไม่สำเร็จสักราย"
"ไม่เคย คุณเป็นคนแรก" สายพิรุณถึงกับขำไม่ออก นี่เธอได้รับสิทธิพิเศษขนาดนี้เชียวหรือ
............................................................................

"เกรซแต่งงานกับผมนะ" เสียงทุ้มหวานที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยดังผ่านลำโพงคอมพิวเตอร์พกพา
"คุณณัฎฐ์มีเงินสินสอดเท่าไร" ณัฎฐ์หลุดเสียงหัวเราะออกมาเพราะกลั้นไม่อยู่ ถ้าเป็นคนอื่นยังจะอยากแต่งงานกับคนตรงหน้าอีกไหม แทนที่ถูกผู้ชายขอแต่งงานจะทำหน้าตกใจคาดไม่ถึงหรือซาบซึ้ง สายพิรุณกลับถามด้วยคำถามนี้ ให้ความรู้สึกเหมือนถูกหยามเล็กน้อยประมาณว่า คิดจะมาขอฉันมีเงินอยู่เท่าไรยะ แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นปมในใจของฝ่ายหญิงจริงๆ กลัวไม่ได้แต่งกับแต่งแล้วผู้ใหญ่บ่าวสาวจะตีกันด้วยเรื่องเงิน
"ทำไมเหรอ ถ้าผมมีน้อยคุณจะไม่ยอมแต่งกับผมอย่างนั้นหรือ"
"ถ้ามีน้อยหรือไม่มีเลย จะได้เตรียมตัวหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามไงคะ" สายพิรุณพูดประชดแถมค้อนขวับเข้าให้
"ผมนึกว่าจะเห็นภาพเกรซทำตาโตน้ำตาคลอยกมือขึ้นปิดปาก แสดงอาการประหม่าดีใจจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนสาวๆ คนอื่นเสียอีก นี่เกรซเล่นช็อตฟีลซะผมไปต่อไม่ถูกเลย" ณัฎฐ์พูดขำๆ เขาตั้งใจจะสร้างความประหลาดใจให้หญิงสาวเสียหน่อย นอกจากจะไม่ได้เห็นสีหน้าท่าทางที่กล่าวไปแล้ว คำตอบที่ได้รับกลับมายังห่างไกลจากคำว่าความโรแมนติกสุดๆ
"เกรซขอโทษ" สายพิรุณลากเสียงยาว "ความกังวลมันวิ่งแซงหน้าความตกใจในเสี้ยววินาทีสุดท้ายนี่คะ แต่เกรซก็ดีใจจริงๆ นะคะ" หญิงสาวเพิ่งฉุกคิดได้ว่าตัวเองพูดอะไรไปบ้าง มันไม่เข้ากับบรรยากาศขอแต่งงานเลยจริงๆ
............................................................................