น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งรัก

'ศารทูล รุ่งเรืองบริรักษ์' ผู้บริหารรุ่งเรืองกรุปได้ขึ้นชื่นว่าบ้างานและไม่สนใจใคร ตกลงเซ็นสัญญากับกับเจ้าของที่คนหนึ่ง เพียงเพราะอยากได้ผืนดินตรงนั้นเพื่อหน้าที่การงานของตนเอง

ก็แค่เซ็นสัญญาและทำตามเงื่อนไขจะไปยากอะไร!
เขาจรดปลายปากกา มั่นอกมั่นใจในฝีมือตนเอง เพราะเชื่อว่าสามารถรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเงื่อนไขข้อหนึ่งที่ศารทูลไม่รู้เลยว่าจะนำพาความยุ่งยากเข้ามาในชีวิต

การดูแลคนคนเดียวไม่ใช่ปัญหา เพราะศารทูลมีผู้คนรายล้อมมากมาย สั่งคนไหนก็ได้ตามใจนึก แต่สุดท้ายก็นึกพิเรนทร์อยากกลั่นแกล้งคนคนนี้ขึ้นมา จึงแสดงอำนาจด้วยการพามาอยู่ร่วมชายคา

เขาตั้งใจจะทำให้อีกฝ่ายอยู่ยาก อยู่ไม่ได้ ทำอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ตัวเองสาแก่ใจ
สุดท้ายศารทูลก็เป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ จากที่คิดร้าย กลายเป็นคิดรัก