ทัณฑ์รักจอมทมิฬ

ข้อเสนอแสนอัปยศที่คนรักเก่าอย่าง ลูเซียโน มาร์คิซิโอ ยัดเยียดให้หลังจากที่ได้เชยชมเรือนกายอันแสนหวาน ทำให้ ช่อดาหลา รู้สึกทุกข์ระทมอย่างสุดแสน แม้ทรมานใจมากเพียงใดจำต้องยอมรับตำแหน่งผู้หญิงของเขาเอาไว้อย่างไร้หนทางปฏิเสธ อยู่ห่างไกลยังไม่ทำให้เจ็บเท่าอยู่เคียงข้างเลยสักนิด
แต่หารู้ไหมว่าข้อเสนอแสนร้ายกาจของลูเซียโนนั้นแฝงเร้นไปด้วยแผนการมากมาย สถานะผู้หญิงชั่วคราวก็คือตำแหน่งบังหน้า แต่เมียรักต่างหากคือสถานะที่แท้จริง สิ่งที่ชายหนุ่มทำนั้นก็เพื่อพันธนาการ ให้เธอเป็นของเขาคนเดียวตลอดไป!


"ฉันได้ข่าวว่าธุรกิจของพ่อเธอกำลังไปได้สวยนี่"
ลูเซียโนหยุดคำพูดเอาไว้เพื่อเฝ้าดูปฏิกิริยาของแม่ดอกไม้แสนงาม คิ้วหนาที่พาดอยู่เหนือดวงตาคมทรงเสน่ห์เลิกขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มกริ่มเมื่อสัมผัสได้ถึงอาการตื่นกลัว
"แล้วถ้าหากมันต้องล้มลงเพียงชั่วข้ามคืนจะเป็นอย่างไรนะ เธอพอจะเดาออกไหม"
ถามเสียงนุ่มนวลด้วยรอยยิ้มแล้วขยับลุกขึ้นนั่งตัวตรง พลางมองคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงด้วยแววตาแสนร้าย เพราะลูเซียโนรับรู้เรื่องราวของช่อเหลาทุกอย่าง เขารู้ว่าหญิงสาวรักครอบครัวมาก จึงหยิบยกขึ้นมาบีบบังคับให้เธอจำยอม
"คนเลว! คุณคิดจะทำอะไรกันแน่"
ช่อดาหลาขยับตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับตะคอกถามเขาอย่างเอาเรื่อง ดวงตาคู่งามวาววับด้วยความโกรธกรุ่น มือบอบบางกำชายผ้าห่มที่คลุมกายแน่นอย่างระงับอารมณ์คุกรุ่นที่วิ่งเข้ามาปะทะกายเป็นริ้วๆ ขณะใจนั้นเริ่มร้อนรุ่ม แววตาไหวระริกรื้นไปด้วยน้ำตาเมื่อลูเซียโนกล่าวถึงธุรกิจของบิดาอันเป็นที่รัก ที่ตอนนี้กำลังฟื้นตัวหลังจากเจอกับวิกฤตในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา
เจ้าของรอยยิ้มร้ายยื่นมือเข้าไปเกลี่ยไล่แก้มนวลของนกตัวน้อยที่กำลังจะถูกต้อนเข้ากรงทองเบาๆ จนพวงแก้มนั้นซับสีระเรื่อชวนมอง ทำให้เขาอดใจไม่ไว้รั้งท้ายทอยสวยเข้ามาหาแล้วฝังจมูกโด่งคมเข้าหาอย่างหนักหน่วง ทำให้เจ้าของแก้มได้แต่ครางฮึดฮัดในลำคอด้วยความขัดใจเพราะโดนปราบพยศจนสิ้นฤทธิ์แล้ว
"อยากรู้อย่างนั้นเหรอว่าฉันจะทำอะไร ก็ลองปฏิเสธต่อไปสิ แล้วจะได้เห็น..."
"คนสารเลว!"