พ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเองเล่ม2(จบ)

"คุณหลินเยว่ ยินดีด้วยค่ะ กับยอดขายสินค้าตัวใหม่"

"ขอบคุณมากเลยค่ะ ฉันตั้งใจทำอย่างมากหวังว่าสินค้าตัวใหม่จะเป็นที่ถูกใจพวกคุณทุกคนค่ะ"

หลินเยว่ยิ้มหวานให้กล้อง พร้อมทั้งก้มหัวขอบคุณลูกค้าที่ให้ความสนใจสินค้าตัวใหม่ของเธอ เพียงเปิดขายในวันแรก ยอดสั่งซื้อจากทุกช่องทางก็ทำให้สินค้าหมดลงในเวลาไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ

นับว่าผลิตภัณฑ์ทั้งหมดของเธอ ไม่ว่าจะเป็นน้ำหอม ครีมทาผิว ครีมอาบน้ำ หรือแต่เครื่องสำอางที่เพิ่งผลิตออกมาจำหน่าย ล้วนแต่ขึ้นเป็นสินค้าขายดีเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ

นอกจากกลิ่นหอมที่ติดทนแล้ว สินค้าของเธอยังนับว่าช่วยอุดหนุนเกษตรกรในประเทศอีกด้วย วัตถุดิบทั้งหมดของเธอใช้ของที่ปลูกในประเทศไม่นำเข้า ทุกขั้นตอนการผลิตเธอเข้าไปควบคุมด้วยตนเอง เป็นการถ่ายคลิปโปรโมตสินค้าของเธอไปในตัว

และวิดีโอที่เธอนำมาเผยแพร่ยังดึงดูดความสนใจของคนทั่วประเทศได้มากมาย เธอนำวิธีการทำเครื่องหอมในยุคโบราณมาประยุกต์เข้าด้วยกัน บางกลิ่นจึงให้คนที่ติดตามร่วมสร้างสรรค์ไปกับเธอด้วย

เพียงเท่านี้ ผลิตภัณฑ์ของเธอก็ครองใจผู้คนไปได้มากกว่าที่จะคาดคิด

คืนนี้เธอจึงจัดงานเลี้ยงฉลองให้กับพนักงานทุกคน ที่เหน็ดเหนื่อยมานับเดือน เพื่อที่จะทำให้สินค้าตัวใหม่ออกวางขายได้ตามกำหนด

นอกจากจะเลี้ยงขอบคุณพนักงานแล้ว เธอยังให้พนักงานได้ร่วมสนุกจับรางวัล ภายในงานแต่ละคนสนุกสนานรวมทั้งมึนเมาไม่น้อย

"คุณหลินเยว่คะ เรียกรถให้เรียบร้อยแล้ว ฉันจะออกไปส่งคุณที่หน้าร้านนะคะ" เลขาคนสนิทของหลินเยว่ เดินไปส่งเธอที่หน้าร้าน

เพราะดื่มไปไม่น้อย แม้จะไม่ถึงกับเมาไม่ได้สติ แต่เธอก็ไม่อยากเสี่ยงขับรถกลับบ้านด้วยตัวเอง คิดว่าเรียกรถรับจ้างให้มารับน่าจะดีที่สุดแล้ว

แต่ใครจะคิดว่าคนจะซวยยังไงก็ซวย อีกเพียงไม่นานหลินเยว่เธอก็จะถึงบ้านแล้ว แต่รถรับจ้างที่เธอเรียกมาเกิดเสียหลัก พุ่งเข้าไปชนกับรถที่สวนมาอย่างแรง ทำให้เธอหมดสติไปทันที

"โอวโยว ข้าบอกแล้วว่าเจ้าเป็นตัวซวย เจ้าสาวมาถึงเรือนก็ตายเสียแล้ว" นางฮั่วซื่อกรีดร้องพร้อมทั้งชี้หน้าตาว่าหลายชายของนาง

"..." จางเลี่ยงรุ่ยเม้มปากแน่น ตอนที่เขาเดินไปรับนางลงจากเกี้ยวเจ้าสาวที่หน้าเรือน นางก็ไม่ได้สติแล้ว

ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่านางเป็นตายร้ายดีเช่นไร แต่ท่านย่าก็เอาแต่ต่อว่าเขาไม่จบสิ้น ทั้งที่ไม่ใช่ว่าเขาเป็นผู้ทำร้ายนางเสียหน่อย

"ซวย ซวย งานมงคลแท้ๆ ข้ารึ อุตส่าห์เสียเงินแต่งบุตรสาวคหบดีเข้าเรือน แล้วจะทำเช่นไรดี" นางฮั่วซื่อยังไม่ยอมที่จะหยุดโทษหลานชาย

ทั้งๆ ที่นางก็รู้ดีว่า เกาหลินเยว่ นางโดนแม่เลี้ยงวางยาก่อนจะจับขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว นางยังรับเงินมาจากนางเจินซื่อถึงร้อยตำลึงทอง แล้วจะบอกว่าเสียเงินไปได้อย่างไร

หลินเยว่ตอนนี้เธอรู้สึกตัวแล้ว เพียงแต่ยังไม่กล้าลืมตา เธอนอนฟังมานานพอดูแล้ว จึงได้รู้ว่าเธอทะลุมิติมาอยู่ในร่างของสตรีที่มีชื่อเดียวกับเธอ

แล้วถูกมารดาเลี้ยงร่วมมือกับนางฮั่วซื่อผู้เป็นย่าของเจ้าบ่าวของนางเอง เกาหลินเยว่ นางสิ้นใจลง เพราะยาที่ถูกนางเจินซื่อให้กินเมื่อคืน ตอนที่ถูกจับแต่งตัวยัดเข้าเกี้ยวนางจึงได้สิ้นใจระหว่างการเดินทาง

นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย หลินเยว่ได้แต่นอนคิดทบทวน เรื่องต่างๆ ที่เข้ามาในหัวของเธอ

เกาหยวนผู้เป็นบิดา นับตั้งแต่มารดาของเกาหลินเยว่สิ้นใจลงก็เลี้ยงดูนางมาอย่างทิ้งขว้าง ยิ่งเจอมารดาเลี้ยงเช่นนางเจินซื่อด้วยแล้ว ในจวนก็ราวกับนรกดีๆ นี่เอง

คงมีเรื่องเดียวที่นางคิดว่าโชคดี ก็คงเป็นสัญญาหมั้นหมายที่มารดาจัดการไว้ก่อนที่นางจะสิ้นใจ

แต่นางไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องดีๆ ที่นางคิดว่าโชคดี จะเลวร้ายกว่าเรื่องที่เคยพบเจอมา เมื่อตู้ฮุ่ยเหอคู่หมั้นของนาง แอบปันใจให้น้องสาวต่างมารดา จนถึงขั้นคิดแผนการเช่นนี้มาจัดการตัวนาง

ทั้งเรื่องที่โดนวางยาและเรื่องความเสียใจในโชคชะตา ทำให้เกาหลินเยว่ตรอมใจจนเสียชีวิต วิญญาณของหลินเยว่ที่อยู่อีกภพจึงเข้ามาสวมร่างแทน

"สวรรค์ ท่านกลั่นแกล้งกันเกินไปแล้ว" หลินเยว่กัดฟันแน่นอย่างแค้นใจ ชีวิตหน้าที่การงาน ชื่อเสียงของเธอกำลังไปได้ด้วยดี แต่มาเกิดเรื่องเช่นนี้หมายความว่ายังไง